Wat een seizoen voor Tibor Del Grosso! De Nederlander van Alpecin-Deceuninck maakte in 2025 zijn volwaardige debuut voor de WorldTour-ploeg, en liet daar vaak genoeg zijn kwaliteiten zien. Vooral in de voorjaarsklassiekers was hij goed en hij won een rit in de Ronde van Turkije, maar er was één moment waar hij echt iets krankzinnigs had kunnen doen. Het lukte net niet.
Het was 24 maart 2025. Del Grosso had eerder in de maand zijn WorldTour-debuut gemaakt in Parijs-Nice, en had in Frankrijk een bescheiden week afgesloten. Richting het voorjaar, het grote doel van de jongeling, zou hij ook nog de Ronde van Catalonië rijden, in dienst van sprinter Kaden Groves. Maar de verregende eerste rit gaf hem plots de kans van zijn leven.
In de heuvelachtige finale reed de 21-jarige crosser zijn longen uit het lijf voor zijn Australische kopman. Maar in de afdaling, waar het spek- en spekglad was, gebruikte hij zijn befaamde stuurkunsten perfect. Zo had hij in de slotkilometers plots een paar lengtes, en zijn ploeggenoten lieten slim het gat. Del Grosso was weg, en de rest moest in de achtervolging.
Slim en sluw was het zeker, maar het was niet de bedoeling. 'Het was die dag eigenlijk m’n taak om Edward (Planckaert, red.) en Kaden (Groves, red.) te helpen', vertelt Del Grosso aan Wieler Revue. 'Dat had ik al heel lang gedaan in het stuk langs de kust. Mijn finish lag eigenlijk daar. Maar toen draaide ik als eerste een bocht uit en had ik een gaatje op Edward. Hoorde ik opeens ‘go go go go!’ in de teamradio.'
Lees verder onder de foto!
Del Grosso over Brennan: 'Wat een sterke gast is dat'
'Toen dacht ik wel even: ‘jongens, wat moet ik nu, ik heb hier helemaal geen benen meer voor’, lacht de ploegmaat van Mathieu van der Poel. Maar het enige wat hij kon doen was: trappen. Dat deed hij, en het leek er lang goed uit te zien. Maar in de lastig oplopende slotkilometer viel hij stil, waarna Matthew Brennan hem in extremis passeerde.
Dat deed natuurlijk pijn. Del Grosso was tergend dichtbij zijn eerste profzege, en wel eentje in de WorldTour. 'Achteraf was het zo close en had ik misschien nog wel wat dingetjes anders kunnen doen', legt hij uit. 'En dan was er ook die motor nog. Maar ik was toch vooral tevreden.' Want hij had zijn visitekaartje nu wel weggegeven.
En die Brennan? Die won nog 11 keer dat jaar. De Brit nam de volledige laatste kilometer voor zijn rekening, met Groves in het wiel. Maar zelfs vanuit de slipstream kwam de Australiër er niet meer overheen. Het was een voorteken van wat komen zou. 'Daar ga ik, en ook heel veel anderen, in de toekomst nog veel last van hebben', weet Del Grosso ook. 'Wat een sterke gast is dat.'
Plaats reactie
0 reacties
Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.
Bekijk alle reacties