Thomas dacht in volle finale telkens aan misgelopen Tour de France-ritzege: 'Voelt als sportieve revanche'

Hij was de opvallende winnaar van Giro-rit numero vijf: Benjamin Thomas, die vanuit een verkapte vroege vlucht samen met drie anderen het peloton wist te verschalken en uiteindelijk naar de overwinning spurtte. De Fransman van Cofidis keek in het flashinterview natuurlijk dolgelukkig terug op zijn prestatie, wat als eerste seizoenszege voor de Franse WorldTour-ploeg gold!

'Dit voelde als een ellenlange ploegenachtervolging', grinnikt de laureaat, die ook bekendstaat om zijn kwaliteiten in het baanwielrennen. 'We waren een perfecte kopgroep. Ik kan het haast niet geloven. De finale was enorm zwaar, we moesten continu volle bak pushen. Het is ongelooflijk.'

Thomas kende de wegen in en rondom Lucca

Volgens de 28-jarige Thomas had hij op zo'n tien kilometer van de aankomst in de smiezen dat het leidende kwartet - daar behoorden ook Michael Valgren, Enzo Paleni en Andrea Pietrobon toe - dat ze zomaar eens voor de zege konden gaan strijden. 'Op dat punt hadden we nog altijd vijftig seconden voorsprong en begon ik erin te geloven. De wind stond in onze rug, dus konden we een beetje spelen tegen het peloton. Aan zestig kilometer per uur gaat het allemaal heel snel, maar de wind stond dus zeker in ons voordeel. Het peloton had het héél lastig om het gat te dichten.'

Ooit was Thomas er in de Tour de France al dichtbij (in Carcassonne om precies te zijn), maar liep hij de ritzege aldaar nét mis. Desgevraagd beaamt hij dat deze zege toch wel een beetje als sportieve revanche geldt. 'Ik dacht in de laatste tien kilometer regelmatig aan die Touretappe naar Carcassonne. Ik dacht telkens: misschien is het dit keer wél mijn dag. De finale was uiteindelijk erg spannend, vooral door de late aanval van Pietrobon. Ik nam het risico door te gokken en het gat niet te dichten. Dat pakte uiteindelijk erg goed uit. Ik heb er geen woorden voor. Het is echt geweldig, temeer omdat dit allemaal bekend terrein voor me is. Ik had parcourskennis en dat heeft me zeker geholpen.'

Eigenlijk had Thomas andere etappes aangekruist

Ook op de persconferentie na afloop, waar ook In de Leiderstrui bij aanwezig was, was Thomas - logischerwijs - nog altijd door het dolle heen. 'Eerlijk gezegd had ik een paar etappes gebookmarked, maar deze niet. Ik volgde mijn instinct en vroeg of iemand mee wilde. Valgren had er wel zin in. Ik heb vier jaar bij Groupama-FDJ gereden, dus ik vroeg het ook aan Olivier Le Gac, maar die antwoordde dat Paleni daarvoor de man was. Het was net een ploegenachtervolging omdat we met vier renners van beurt wisselden. Maar ik geloofde niet echt dat we het zouden halen.'

'Het is iets geks dat me overkwam', besloot de hardrijder, die ook nogmaals benadrukte dat hij durfde te verliezen. 'In het wielrennen gok ik graag, anders was ik nu al gestopt en daarom vind ik baanwielrennen zoveel leuker dan etappes met 5000 meter hoogteverschil. Ik woon al zeven jaar in Italië en ik ben blij dat ik hier mijn eerste grote overwinning behaal.'