In deze rubriek schotelt In de Leiderstrui vragen van geïnteresseerde lezers voor aan experts in het peloton. Vandaag luidt de vraag: Hoe pace je jezelf als je geen powermeter hebt? Team DSM-trainer Steve Benton legt uit wat de beste manier is om het eigen tempo te bepalen.
Pacing is een moeilijke vaardigheid om te leren. Het is dan ook belangrijk om te begrijpen hoe je lichaam werkt. 'Het gaat om de bekwaamheid om een een bepaalde intensiteit voor een bepaalde tijd vol te houden', aldus Benton. 'Wat kunnen we volhouden voor bijvoorbeeld acht of tien minuten, of langer? Het draait uiteindelijk om je vermogen om zuurstof op te nemen. Als we meer trainen, kunnen we beter worden in een bepaald tempo houden. Uiteindelijk, als het gaat om temporiseren, komt het neer op hoe je je voelt. Meestal gaat het dan om het brandend gevoel in de spieren of hoe je ademhaling voelt.'
'De meeste mensen, als ze fitter en fitter worden, zijn in staat om een bepaalde ademhalingssnelheid te beoordelen. Dat is bij wielrenners het belangrijkste aspect. Dan gebruiken we vaak RPE, de Rate of Perceived Exertion. Er zijn verschillende manieren om dit te meten, maar het komt vaak neer op: hoe voelt het op een schaal van 1 tot 10? Dat is het beste te meten door middel van het ademhalingstempo. Voor de gemiddelde hobbywielrenner, maar ook de fietser op een club, is RPE het beste middel. Zonder powermeter is het dus belangrijk of je het eigen lichaam goed begrijpt.'
Een hartslagmeter kan een belangrijk hulpmiddel zijn als men geen toegang heeft tot een powermeter, maar daar schuilt ook een gevaar in. 'Het punt is dat je hartslag slechts een respons is op de training, het is geen drive. Er zal een klein beetje vertraging plaatsvinden gebaseerd op de oefening die je doet. Voor een lichte of middelzware rit kan je hartslag een goed hulpmiddel zijn. Als je het vaak gebruikt zal je ook gaan begrijpen wat je verschillende hartslagniveaus inhouden. Dat kan ook helpen met hoe je ademhaling voelt. Het is niet heel precies hoe dat samenhangt, maar het kan van pas komen.'
Chris Froome was tijdens zijn koers één met zijn powermeter en keek constant op het schermpje op zijn stuur.
Powermeters zijn inmiddels vaste kost in het peloton, maar zijn er ook voordelen aan het rijden zonder powermeter? Benton zegt van niet. 'Het is moeilijk om te zeggen dat er een voordeel zit aan het rijden zonder powermeter. Er zijn twee aspecten van powermeters die gebruikt worden in het profpeloton. Als eerste wordt er data verzameld van talloze fietstochten, soms van jaren aan races en trainingen. Deze data representeert het werk dat is gedaan. Daar valt aan te zien of een renner is verbeterd op bepaalde gebieden. Meestal is dit heel nauwkeurig.'
'Het tweede aspect is in de koers zelf. De powermeter helpt met het peilen van je inspanning. Een knecht kan op zijn powermeter zien hoe hard hij moet rijden om de ontsnapping binnen schot te houden. Als je een race wil winnen, kan je zien of je te veel aan het geven bent, zeker aan het begin van een race. In het eerste deel van de koers wil je zo veel mogelijk energie besparen. Daar helpt een powermeter enorm bij. Het zegt natuurlijk niet precies wat een renner moet doen, maar door de combinatie van wat een renner weet van zichzelf en wat de trainers hebben verteld, zal de atleet een idee hebben van wat hij of zij zal moeten trappen.'
Heb jij een vraag binnen de wielersport, die je graag beantwoord ziet worden? Schroom niet en stuur ons een bericht via Twitter, Facebook, Instagram of mail onze redacteur Martijn Polder via redactie@indeleiderstrui.nl!
Lees het artikel op de mobiele website