De Tour de France keert aankomende zondag terug naar Andorra, het dwergstaatje waar de grootste wielerkoers op aarde vijf jaar geleden voor het laatst passeerde. Menig Nederlander zal deze rit nog in het geheugen gegrift hebben staan, maar toch lichten wij hem in de IDL Retro nog een keertje uit: de geweldige solo-zege van Tom Dumoulin!
2016 was voor Dumoulin eigenlijk eenzelfde jaar als dat 2021 was: de blik vol op de Olympische Spelen. Na zijn geweldige Vuelta van 2015, die hij bijna winnend afsloot, wilde Dumoulin in 2016 voor het olympisch goud op de tijdrit in Rio de Janeiro gaan. In mei etaleerde hij al zijn klasse door de Giro-openingstijdrit in Apeldoorn te winnen, voor de - toen - grotendeels onbekende Primoz Roglic.
In de Giro stapte hij na elf ritten af, waarna de focus op de Tour de France - met twee tijdritten - kon. Dumoulin kwam geruisloos door de eerste week, maar besloot het er in de koninginnenrit naar Andorra op te wagen. In de negende rit vond de Limburger zichzelf terug in een kopgroep van zo'n twintig man, met bijvoorbeeld Thibaut Pinot, Rafal Majka en Rui Costa als metgezellen.
Het weer die dag was vergelijkbaar met de omstandigheden in Tignes van afgelopen zondag. Koud, nat; gewoon bar. Desondanks voelde Dumoulin zich kiplekker in deze omstandigheden, daar de klimmer annex tijdrijder gezwind reageerde op alles wat bewoog in de kopgroep. Bollentrui Majka, ex-wereldkampioen Costa; ze hadden stuk voor stuk in de smiezen dat het een heel karwei zou worden om deze dag met Dumoulin af te rekenen.
En zo geschiedde: nog voor de loodzware slotklim van Arcalis koos Dumoulin het juiste moment, waardoor hij met vijftig seconden voorsprong begon aan de berg waar Brice Feillu in de Tour van 2009 zijn enige (!) profzege behaalde. Op Arcalis brak de hel los. Hagelstenen denderden vanuit de hemel over de renners heen, wat de prestatie van Dumoulin alleen maar apocalyptischer maakte. De Nederlander hield zijn tempo vol tot de finish en met een grote glimlach en gebalde vuist overschreed hij de finish. Costa en Majka volgden op 38 seconden.
Vijf dagen na zijn glansrijke zege in de koninginnenrit schreef Dumoulin in 2016 met verve een heuvelachtige tijdrit op zijn naam. In La Cavernde d' Pont Arc bleef hij gele trui Chris Froome maar liefst één minuut voor, wat Dumoulin gelijk tot topfavoriet maakte voor Rio 2016. In de tweede tijdrit, een bergachtige, eindigde hij tweede achter Froome. Daarna kon de blik op Tokio, maar het noodlot sloeg toe.
Daags na de tweede tijdrit, in de negentiende etappe van de Tour, kwam Dumoulin namelijk hard ten val in een vallei waar je het nooit zou verwachten. Het resultaat: een gebroken pols, maar voornamelijk een streep door zijn gouden ambities voor de olympische tijdrit, zou je toch zeggen.
Een sportman als Dumoulin laat zich echter niet zomaar uit het veld slaan. Na een race tegen de klok stond Dumoulin 2,5 week later 'gewoon' aan de start van de tijdrit in Tokio, waar goud net te hoog gegrepen bleek. The Flying Dutchman moest genoegen nemen met zilver achter een ontketende Fabian Cancellara. Laten we hopen dat hij dit jaar revanche kan nemen in Tokio!
Lees het artikel op de mobiele website