Is een koers als Parijs-Roubaix eigenlijk wel verantwoord? Van bloed in urine tot dagenlang slechtziendheid

Parijs-Roubaix is misschien wel de allermooiste kasseiklassieker van allemaal (al zijn de meningen daar natuurlijk altijd over verdeeld). De 260 kilometer lange overlevingstocht over de Noord-Franse kasseien is echter ook een fikse aanslag op het lichaam. Het Nieuwsblad deed bij verscheidene renners een navraag en tekende daaruit toch wel opzienbarende verhalen over de fysieke klachten na de Hel van Het Noorden op.

'Parijs-Roubaix is heel mooi, maar één zo’n koers per jaar volstaat.' Het waren de duidelijke woorden van Piet Allegaert, die tegenover de Belgische dagkrant niet de enige was met die stellingname. 'Zodra je gelost bent, probeer je te focussen op het einde van elke kasseistrook en drijf je op de adrenaline die de vele supporters je bezorgen. Maar het is na de koers en vooral de volgende dag dat je de pijn pas echt begint te voelen.'

Het gaat dus vooral om de zogeheten morning after. In dat kader lijkt Blue Monday ook geen slechte benaming, gezien de verschillende pijnvormen. 'Je voelt je semigeblesseerd, zelfs al ben je niet gevallen', duidde Oliver Naesen. 'Alsof je griep hebt, maar dan zonder koorts', meende Yves Lampaert op zijn beurt. 'Conditioneel is de Ronde van Vlaanderen even veeleisend, maar in Parijs-Roubaix ziet het lichaam het meeste af', neemt ook Jenthe Biermans geen blad voor de mond. 'Je voelt je een oud ventje dat overal stram is en pijntjes begint te krijgen.'

Herstellen van Parijs-Roubaix is geen gemakkelijk karwei

Kortom, herstellen van Parijs-Roubaix is geen gemakkelijk karwei. En dan is dat ook nog erg afhankelijk van de weersomstandigheden. Hoe natter, des te taaier de koers. En des te lastiger om te herstellen van Parijs-Roubaix. 'De avond van de wedstrijd deden mijn ogen ook pijn en zag ik niet meer goed', vertelt Allegaert over de herfsteditie van 2021, gewonnen door Sonny Colbrelli. 'Zoveel water en vuiligheid zat erin.'

'Na de wedstrijd heb je bobbeltjes op het achterwerk', duidt Biermans dan weer. 'In een natte editie ontstaat schuring door het zand dat in de broek kruipt, in een droge krijg je problemen door het zweet.' Ook bloed in de urine blijkt geen zeldzaamheid. 'Het zou een gevolg zijn van de schokken die ook de urinebuis te verduren krijgt. Er was me op voorhand over verteld, maar of het heel gezond is?', vraagt de renner van Arkéa-B&B Hotels zich af. En dan kunnen wij enkel maar concluderen dat coureurs bikkels pur sang zijn (maar dat wisten we natuurlijk al).