Tim Merlier won het Belgisch kampioenschap in Middelkerke. Na een knotsgek koersverloop eindigde de koers ook bloedstollend met een nipte sprint, waarin Merlier als eerste over de finish kwam en zodoende zijn tweede Belgische driekleur bemachtigde.
‘Ik moest eigenlijk van heel ver aangaan. Ik denk dat (Lionel, red.) Taminiaux mij niet echt begreep’, vertelt Merlier in het flashinterview. ‘Ik riep nog: hup, hup, maar het kwam niet echt. Ik moest nog eventjes inhouden, waarna ik wat te vroeg in de wind kwam. ik had niet het gevoel dat ik een tweede versnelling had als normaal, komt denk ik omdat ik van te ver aanging. Ik ben wel blij dat ik het aangedurfd heb en dat het heeft geloond.’
Waar vooraf vooral op een sprint werd gerekend, was dat met de passage door de Moeren geen vanzelfsprekendheid. ‘Ik had het al lang in het snotje. Ik heb lang mee gekoerst, maar op een gegeven moment moet je gokken.’ Merlier vreesde aanvankelijk echter voor de kopgroep van veertien renners met verschillende sterke namen. ‘Als die overeenkwamen, dan was het gewoon gedaan. Na de twee passages van de Moeren kwamen we echter alsmaar dichter, en dacht ik: ik ga toch nog in koers komen.’
Het bleef daarna onzeker voor Merlier met de verschillende koersontwikkelingen die elkaar opvolgden. ‘Het was wel een lastige situatie; de ene keer miste ik de slag, maar uiteindelijk kwam het toch gewoon weer goed.’ Merlier reed de koers met een verband op zijn elleboog, wegens een diepe wond die hij na een val in Parijs-Roubaix opliep. Op de vraag of hij er nog lang last van zal hebben, antwoordt hij: ‘Ik hoop toch van niet. Ik ben blij dat vandaag alles meezat. Daaraan zie je dat je er altijd in moet blijven geloven en rustig moet blijven.’
Lees het artikel op de mobiele website