Ongenaakbare Evenepoel laat concurrentie alle kleuren van de regenboog zien op WK in Australië

Remco Evenepoel heeft op fantastische wijze het WK wielrennen bij de elite mannen weten te winnen in Wollongong. Het supertalent uit België nam de koers met nog zestig kilometer te gaan in handen en stond die niet meer af richting het einde van de 266 kilometer lange race. Christophe Laporte en Michael Matthews pakten zilver en brons, Wout van Aert werd vierde.

Laten we maar meteen met de deur in huis vallen: dit was een knotsgek WK, van nog voor het begin tot het einde. In de Australische ochtend, diep in de Nederlandse nacht, begon dat met het nieuws dat Mathieu van der Poel de nacht voor de koers gearresteerd werd door de Australische politie. 'Ik lag vroeg in bed en heel veel kinderen op de gang van mijn kamer vonden het nodig om continu aan te kloppen', verklaarde de kopman van de Nederlandse ploeg. 'Na een paar keer was ik er klaar mee. Ik heb niet zo vriendelijk gevraagd om te stoppen. Daarna werd de politie gebeld en werd ik meegenomen', gaf hij voor de start nog mee over de kleine 'ramp' die hem overkomen was.

Het had duidelijk zijn weerslag op de Nederlander, die aangaf dat hij wilde gaan proberen te koersen. Na dertig kilometer, bij de eerste passage van de finish, bleek het dat het mentaal te veel had gevergd: Van der Poel dook de Nederlandse camper in, abandon. Op dat moment kwam er een persbericht binnen vanuit de politie van New South Wales. 'Omstreeks 22.40 uur (zaterdag 24 september 2022) is er een man in een hotel op The Grand Parade, Brighton-Le-Sands, gearresteerd toen hij naar verluidt betrokken was bij een verbale woordenwisseling met twee tienermeisjes van 13 en 14 jaar oud. Hij heeft voorwaardelijke borgtocht gekregen, om op dinsdag 27 september 2022 voor de rechtbank van Sutherland te verschijnen', stond daarin te lezen.

Lees verder onder de foto.

Frankrijk kleurt openingsfase met putsch op Mount Keira

Anyway, er werd ook gewoon gekoerst. Jaka Primozic (Slovenië), Simon Pellaud (Zwitserland), Pier-André Coté (Canada), James Fouché (Nieuw-Zeeland), Lukasz Owsian (Polen), Michael Kukrle (Tsjechië), Emils Liepins (Letland), Juraj Sagan (Slovakije), Guy Sagiv (Israël), Nicolas Sessler (Brazilië) en Bilguunjargal Erdenebat (Mongolië) waren de namen die in de vroege vlucht van de dag zaten, wat ook Rien Schuurhuis, de Nederlander in dienst van Vaticaanstad, probeerde. Deze mannen kregen vrij vlug een voorgift van zes minuten, terwijl we richting Mount Keira trokken.

Op die beklimming, de zwaarste van het parcours, braken de Fransen de wedstrijd direct open. Bruno Armirail, Pavel Sivakov en Romain Bardet legden er duchtig de pees op, waardoor een elite groep van zo'n dertig man zich af wist te scheiden van de rest. Daarbij topfavorieten als Wout van Aert, Tadej Pogacar, Stefan Küng en Tobias Foss. Deze groep pakte anderhalve minuut, maar bij het betreden van de lokale ronde in Wollongong waren het met name de Duitsers die deze scheve situatie recht wilden zetten. Pogacar wenste daar niet direct aan mee te werken, hij trok bij de eerste maal Mount Pleasant nog eens extra door. Vervolgens zag ook hij in dat het nog ver was, om het vervolgens wat rustiger aan te pakken.

Ben O'Connor, Luke Plapp (Australië), Pieter Serry (België), Samuele Battistella (Italië) en Sivakov (Frankrijk) namen hier geen genoegen mee. Terwijl Van Aert en co werden bijgehaald, probeerden zij de oversteek te maken naar voren. Hier slaagden ze uiteindelijk in, waardoor er plots een gevaarlijke situatie ontstond; klimmers als O'Connor en Sivakov en een beloftenwereldkampioen als Battistella moet je niet te veel ruimte geven. De Nederlanders beseften dat en plaatsten Taco van der Hoorn op kop van het peloton. Een ideale situatie was het niet, daar al het werk op het bord van Nederland (en Spanje) terechtkwam doordat andere favorieten een mannetje voorin hadden.

Evenepoel neemt de koers in handen

Op 75 kilometer van de finish begon de voorfinale, zowel in de kopgroep als in het peloton. Vooraan waren Battistella, O'Connor en Sivakov bij de beteren, terwijl de Fransen in het peloton opnieuw voor de schifting zorgden. Quentin Pacher was daar de verantwoordelijke man voor. Onder meer Evenepoel sloop mee met de Fransman, waardoor we een interessante situatie kregen met twintig man vooruit. Ook Romain Bardet, Stan Dewulf, Jai Hindley, Quinten Hermans, Pascal Eenkhoorn, Jan Tratnik en Nairo Quintana waren mee, wat voor België dusdanig interessant was dat het Dewulf op kop zette.

Lees verder onder de foto.

Het gat werd een halve minuut, één minuut, anderhalve minuut en vervolgens twee minuten binnen een mum van tijd, waardoor Evenepoel wat nerveus werd. De Belg had een grootse solo in gedachten en probeerde het meerdere malen, maar werd in eerste instantie nog gecounterd door jongens als Bardet, Hindley en Alexey Lutsenko. In het peloton haalden de Spanjaarden en Duitsers de kastanjes uit het vuur, maar het gat rond de twee minuten houden was het maximale wat ze konden doen.

Op 35 kilometer van de meet plaatste Evenepoel zijn zoveelste aanval, ditmaal met succes. Lutsenko sloop met de tanden op elkaar mee met de Belg, maar dat was dan ook de enige die daartoe in staat was. Met de klap pakten ze 35 seconden, maar lang duurde het niet: op de eerste de beste strook bergop moest Lutsenko zijn opponent laten gaan. Evenepoel keek niet op of om, als een brommer denderde hij door Wollongong heen. Wetende dat het peloton nog altijd op 2.30 minuut zat.

Van Aert kan zich - heel even - niet bedwingen, Evenepoel rijdt soeverein naar de zege

Daarachter kon Van Aert zich niet bedwingen, hij reed op de voorlaatste Mount Pleasant hard door met de concurrenten van het peloton in zijn spoor. Ook de afdaling nam de Belg voor zijn rekening, maar daarna was het boeken toe. Evenepoel had daar allemaal geen weet van: hij had de blik op zijn voorwiel, wat ontzettend hard over het asfalt rolde. Tussen Evenepoel en het peloton-Van Aert heen reed overigens nog een groepje met vier outsiders: Eenkhoorn, Skjelmose, Schmid en Lorenzo Rota.

Bij het ingaan van de laatste ronde was het eigenlijk al wel duidelijk: Evenepoel, het wonderkind uit België, kon niet meer verliezen. Tenzij er een groep meeuwen of eksters hem in de weg zou zitten, kon het gewoonweg niet meer mis gaan voor het multitalent uit Schepdaal. Met de handen in de lucht en het gezicht vol ongeloof en tranen passeerde hij de meet, na een tocht van 266 kilometer.

Lutsenko hield zich knap staande in de strijd om zilver, tot in de krampen toe. Ook de groep met Eenkhoorn, die eveneens nog in de running waren voor een medaille, ging het niet meer van harte. Eenkhoorn moest jammer genoeg passen op de laatste keer Mount Pleasant, terwijl Skjelmose en co Lutsenko in extremis bijhaalden. Ook het peloton kwam plots heel dicht bij na wat getwijfel bij de eerdere koplopers, waar het plots Laporte was die zilver pakte, voor Matthews en Van Aert.

Uitslag WK wielrennen 2022

Results powered by FirstCycling.com

Lees het WK wielrennen mannen terug in ons liveblog!

Laadt de liveblog even niet? Druk op F5 of refresh de app of je mobiele pagina.