Toon Aerts viel aan voor de zege in de slotronde van de Wereldbeker Overijse, maar moest het doen met een derde plek aan de finish. Na een versnelling van Eli Iserbyt moest hij toch passen en op gepaste afstand wist hij nog wel op het podium te eindigen.
In zijn flashinterview na afloop sprak Aerts met gemengde gevoelens. 'Ik kan hier deels mee leven. Uiteindelijk is podium nooit slecht en ik heb geleerd dat je ook blij moet zijn met het podium. Niet altijd het hoogst haalbare proberen te halen.' Toch blijft het gevoel van teleurstelling ook een beetje hangen. 'Als je in de finale komt en in de slotronde nog een aanval plaatst en toch derde wordt, wringt dat wel een beetje.'
Na afloop kon Aerts nog niet helemaal de vinger op de zere plek leggen, maar hij zag wel een paar verbeterpunten. 'Ik heb iets te lang geprobeerd om te blijven fietsen met mijn aanval en had eerder moeten gaan lopen, misschien was ik dan weg geweest.' Daarnaast was het moment wellicht niet goed gekozen, op de brede, geasfalteerde weg van de lange klim. 'Het was misschien niet het juiste moment dat ik aanviel. We moeten dit gaan analyseren en zien hoe we het hadden kunnen afmaken.'
Lees het artikel op de mobiele website