'Ik heb er over nagedacht of ik wilde koersen na het winnen van een olympische gouden medaille, iets waar sommige atleten hun hele leven voor werken en het vervolgens niet bereiken.' Was getekend, Tom Pidcock, die momenteel tamelijk anoniem rondfietst in de Vuelta. Hoe anders is dat bij Annemiek van Vleuten, de vrouwelijke veelvraat van Movistar.
Vooropstellend: het is bewonderenswaardig dat zowel Pidcock als zijn ploegmaat Richard Carapaz het op kunnen brengen om aan de start te staan in de Ronde van Spanje. Beiden hebben er ook een periode op zitten om U tegen te zeggen, dus het is totaal niet gek dat ze momenteel wat minder presteren dan dat we van ze gewend zijn. Sterker nog, we gunnen ze juist wat welverdiende vakantie.
Carapaz deed de drietrapsraket Zwitserland (winst), Tour (derde) en Spelen (winst), terwijl Pidcock na een gebroken sleutelbeen alles in het werk moest stellen om op tijd in conditie te geraken voor de mountainbikewedstrijd in Tokio, om die vervolgens op 21-jarige leeftijd glansrijk binnen te hengelen.
Als er iemand zou zijn die na de Spelen wat tijd gegund zou zijn om bij te komen van alles wat er zich in Japan heeft afgespeeld, is het Van Vleuten wel. De weg naar Tokio was (zoals bekend) een lange voor haar, daar ze keer op keer geconfronteerd werd met dat wat er zich in Rio de Janeiro had afgespeeld. Zelf wilde ze daar geen moment over reppen, ze haalde er alleen maar motivatie uit.
Dit jaar zette de renster van Movistar alles in het teken van de Spelen, waarvoor ze zelfs La Course en de Giro Donne liet schieten. Maar toen kwam er die dekselse Anna Kiesenhofer, die de droom van Van Vleuten en de olympische Nederlandse dames aan diggelen leek te rijden. De deceptie en verbazing was groot in Nederland en de rest van de wielerwereld, maar niet bij de mentaal zo sterke Van Vleuten. 'Ik heb toch gewoon een fucking goede koers gereden', liet ze na afloop weten.
Ook de zilveren plak (wat natuurlijk goud had kunnen/moeten zijn) gebruikte ze als ultieme motivatie voor de olympische tijdrit, waar ze drie dagen na de wegrit huishield. Prachtige beelden, maar tijd om écht te genieten kreeg ze amper: voor ze het wist zat ze bij Humberto Tan aan tafel om doodleuk te vertellen dat ze binnen anderhalve dag zou gaan koersen in de Clasica San Sebastián.
Waar het overgrote deel van het Tokio-peloton de Baskische eendagskoers aan zich voorbij liet gaan, was dat niet het geval voor dé wielerverpersoonlijking van de olympische droom. Met de Tokio-jetlag in de benen schudde ze ook in het Baskenland iedereen van haar af en behaalde ze voor haar Spaanse ploeg een o zo belangrijke overwinning.
De gemiddelde voetballer (no offense) zou zich na zo'n prestatie op de borst kloppen, maar niet Van Vleuten. De ervaren renster sprak na afloop vooral over haar teamgenoten, ondanks dat een groot deel van de zege toch echt door haar eigen ultieme kracht kwam. 'Dit was echt een zege voor de ploeg, ik vind het zó mooi dat we dit met zijn allen hebben gedaan. Ik ben zo trots op die meiden', liet ze weten in het flashinterview na afloop.
Ook na San Sebastián nam Van Vleuten nog niet echt haar welverdiende rust, want binnen twee weken draafde ze afgelopen week alweer op in de Ladies Tour of Norway. Uitkomst: etappezege in de koninginnenrit en eindoverwinning, maar vooral: dan eindelijk die welverdiende rust.
Want terwijl haar mede-kampioenen Pidcock en Carapaz aanmodderen in de Vuelta, gaat Van Vleuten dan eindelijk besef kweken van wat ze gepresteerd heeft. 'Ik ga mezelf heropladen. Ik wil mijn motivatie zo hoog mogelijk houden en tegelijkertijd realiseren wat ik bereikt heb', bracht ze na de Ladies Tour of Norway naar buiten via haar ploeg. Overige doelen dit jaar zijn het WK tijdrijden en het EK, maar dé echte focus ligt eigenlijk al op 2022.
Dan staat namelijk de eerste Tour de France voor vrouwen op het programma, waar Van Vleuten ongetwijfeld al haar zinnen op heeft gezet. Het feit dat ze zo met haar ploeg bezig is, is met die wedstrijd in het achterhoofd. 'Met de grote rondes van 2022 in het achterhoofd hebben we nu laten zien waar we toe in staat zijn.'
Maar eerst, Annemiek, geniet van je welverdiende rustperiode en bedankt voor al het wielerplezier wat je de Nederlandse en wereldwijde wielerfans hebt gebracht de afgelopen weken!
Lees het artikel op de mobiele website