Ben O'Connor heeft de negende etappe van de Tour de France op zijn naam geschreven. Na een solo van zestien kilometer, waarin hij zijn medevluchters declasseerde, mocht hij zijn armen in de lucht steken na de loodzware Montée de Tignes. Na de finish was hij zichtbaar enorm tevreden.
'In tegenstelling tot direct na de finish, kan ik nu wel mijn emoties onder controle houden', grapt O'Connor in het flashinterview. 'Puur en alleen om hier te zijn is altijd al mijn droom geweest. Om dan ook nog hier te winnen is heel intens. My mind is blown. De ploeg heeft zoveel vertrouwen in mij, wat me onwijs veel plezier heeft gebracht. Hier winnen is echt geweldig.'
De etappe winnen was van tevoren echter niet per se het plan. 'Het idee was van tevoren niet om mee te gaan in de vluchtgroep. Toen ik er zat, wist ik ook niet wat ik moest doen. Ik probeerde zo kalm mogelijk te blijven. Toen werd het tijdsverschil steeds groter en begon ik rekening te houden met een mogelijke etappezege. Al besloot ik om daar niet aan te denken, je weet nooit wat Pogačar van plan is.'
Op de slotklim werd echter steeds duidelijker dat Pogačar niet zou gaan winnen. 'Toen ik dat besefte moest ik nog beter mijn best doen om kalm te blijven, een etappe winnen in de Tour de France is altijd mijn droom geweest. Wanneer je je vervolgens realiseert dat je die droom werkelijkheid kunt gaan maken, gaan je hersenen een loopje met je nemen. Ik moest dus erg rustig blijven. Het werkte. Het was een mad stage.'
Lees het artikel op de mobiele website