Primoz Roglic rijdt nu al enkele weken de stenen uit de straat. Hij won de Vuelta a España, werd Olympisch kampioen tijdrijden en is het Italiaanse najaar onverslaanbaar. De grote vraag is: waarom lukte het niet bij de wegwedstrijd in Tokio? Roglic legt het in Het Nieuwsblad uit.
Wie naar de uitslagen van Roglic kijkt, valt het meteen op. Een 1 in de tijdrit in Japan, een 1 in de Vuelta, een 1 in de Giro dell'Emilia en een 1 in Milaan-Turijn. Waarom werd hij bij de Olympische Spelen 'slechts' 28e op de weg? 'Ik was een paar weken eerder op mijn staartbeen gevallen in de Tour en had moeten opgeven. In Tokio had ik daar nog altijd last van. Fietsen was geen probleem, maar gewoon zitten deed verschrikkelijk veel pijn', zo legt Roglic uit.
In de uren voor de wedstrijd ging het mis. 'Probleem was dat ik voor de wegrit drie uur met de bus onderweg was geweest naar de start, waarna ik nog twee uur in de bus had zitten wachten. Altijd op een zitje. Resultaat: de koers was amper vertrokken of ik kreeg krampen in mijn rug. Drie keer ben ik moeten afstappen. Ik zat te huilen op mijn fiets. Ik weet nog altijd niet hoe ik die wedstrijd uitgereden heb.'
Lees het artikel op de mobiele website