INEOS Grenadiers komt met een angstaanjagend sterke ploeg naar de Vuelta a España. De Britse miljoenenformatie mikt in principe op een goed klassement van Richard Carapaz, die zich de afgelopen jaren bewezen heeft als wereldtopper in de grote rondes. In de selectie van INEOS zijn er meer die dromen van een mooie Vuelta. In de Leiderstrui sprak met twee van hen: Tao Geoghegan Hart en Pavel Sivakov.
Geoghegan Hart is als winnaar van de Giro d'Italia geen onbekende, maar sinds die ijskoude Giro in oktober van 2020 wist de inmiddels 27-jarige Brit nog niet te bevestigen. Van veraf gezien werd hij al gekscherend een eendagsvlieg genoemd, maar Geoghegan Hart weet zelf precies waar zijn anonieme periode na zijn Girozege vandaan komt. Hij viel in het begin van 2021 in Parijs-Nice, keerde te snel terug, reed in het voorjaar achter de feiten aan en was pas in de Dauphiné van dat jaar weer op niveau. Geoghegan Hart werd tiende.
Hij ging met ambities naar z'n eerste Tour de France, maar viel al in het openingsweekend. 'Ik had door die crash toen last van m'n rug en reed de rest van de race en eigenlijk dat seizoen achter de feiten aan', vertelt hij. Begin dit jaar leek Geoghegan Hart terug en mikte hij in mei op de Giro d'Italia. In de maanden ervoor sloeg het noodlot echter opnieuw toe. 'Nadat ik ziek werd in het Baskenland (april) was het voor de derde keer raak in twee maanden tijd. Ik slikte antibiotica, dus was de Giro niet realistisch. Ik denk dat veel renners en in de wereld dit hebben meegemaakt, ik moest gewoon de knop omzetten.'
Dat Geoghegan Hart sinds de Tour van 2021 echter geen grote ronde meer reed, vertelt wel het hele verhaal. Na zijn derde periode van ziekte in april stapte hij in mei weer op in de Ronde van Noorwegen. 'Ik wilde daar goed zijn, en daarna ook in de Dauphiné, maar een week voor Noorwegen kreeg ik weer een virus. Ik heb er daarna het beste van gemaakt en ben best trots dat ik daar nog vijfde (Noorwegen) en achtste (Dauphiné) werd, gezien de omstandigheden.'
Geoghegan Hart was in de Tirreno in orde, maar werd ziek.
Na de Dauphiné was het klaar met alle teleurstellingen. Geoghegan Hart drukte op de reset-knop en laste een lange trainingsperiode in. Hij maakte veel uren en keerde eind juli pas terug in de Clasica San Sebastián. 'Daar moest ik echt de motor nog starten, in dienst van de Ronde van Burgos.' Geoghegan Hart werd uiteindelijk dertiende in Burgos. 'In Burgos hebben we een goede race gereden. Ik was nog niet volledig klaar, maar voelde me wel goed op de explosieve klimmetjes. Op de laatste dag voelde ik me niet super, maar bleef ik er in dienst van Sivakov bij tot een kilometer van de top. Ik was nog een beetje onderkookt.'
In de Vuelta a España mag Geoghegan Hart eindelijk weer een grote ronde rijden. Het wordt zijn zesde in zijn carrière en zijn derde Vuelta. Een rol als kopman kan hij uiteraard niet opeisen, maar hij zegt heel poëtisch: 'In een ideale race speelt iedereen binnen een ploeg zijn eigen rol. We hebben een sterke ploeg, met renners voor alle terreinen. De laatste jaren is de Vuelta vaak een open wedstrijd geweest, en daar speelt de ploeg op in.'
Terug naar 2020, toen Geoghegan Hart de Giro won, ten koste van Jai Hindley. Het was diezelfde Hindley die eerder dit jaar de Giro won en daarmee bevestigde dat hij geen eendagsvlieg is. Geoghegan Hart hoopt nu op hetzelfde. 'Het was geweldig om Jai te zien winnen in de Giro. Ik zou graag meedoen om het klassement. In 2020 groeide ik echt in de wedstrijd, dat zag je ook aan mijn waardes. Sinds de Tour van vorig jaar heb ik die kans nooit meer gehad. Als ik met goede vorm in de Vuelta start, hoop ik in deel twee mijn beste zelf te zijn. We hebben meerdere kaarten te spelen en er kan veel gebeuren, dus ik bekijk het van dag tot dag.'
Bram van der Ploeg (Twitter: @BvdPloegg | e-mail: b.vanderploeg@indeleiderstrui.nl)
Lees het artikel op de mobiele website