Dylan Teuns heeft zaterdag op prachtige wijze de achtste etappe van de Tour de France gewonnen. De Belg maakte deel uit van een grote kopgroep en wist in de finale uit de klauwen van een ontketende Tadej Pogacar te blijven. Teuns won eerder in 2019 een Touretappe.
‘Het is geweldig, tot nu toe had ik een lastig jaar. Ik had mijn doelen, maar kwam nooit in de buurt. Eindelijk kan ik weer eens een overwinning vieren’, vertelt Teuns in het flashinterview. Teuns zat samen met zijn ploeggenoot Wout Poels mee in de kopgroep. ‘Het was niet makkelijk. In het begin was het namelijk erg nerveus. Het was lastig om met een groep weg te geraken. We reden met ongeveer zestig man constant heel hard.’ Uiteindelijk reed Poels solo weg. ‘Hij mikte op de bergtrui en zat alleen vooraan. Dat maakte het wat makkelijk voor ons, want we hoefden alleen maar te volgen en niks te forceren. Uiteindelijk zaten Wout en ik mee met de kopgroep’, aldus Teuns.
In de finale kon Teuns op de één-na-laatste klim vervolgens niet de besten volgen vooraan. ‘Het was een beetje vreemd, want ze reden de klim vanaf het begin heel hard op. Ik had toen moeite om te volgen. Uiteindelijk kwam ik echter mooi terug’, zegt Teuns met gevoel voor understatement.
Teuns geraakte op de laatste klim solo vooraan, maar moest nog altijd vrezen voor Pogacar, die snel naderde. ‘Voor de laatste klim hoorde ik van de ploeg dat het verschil ongeveer 1.15 was. Ik dacht dat dat voldoende zou moeten zijn om solo aan de afdaling te beginnen. Hoewel Pogacar op de top slechts tien seconden achter lag, wist Teuns met een sterke afdaling de Sloveen weer op ruime afstand te rijden.
De ritzege betekende voor Teuns zijn tweede overwinning in de Tour. Eerder won hij al een aankomst bergop in 2019. ‘Het is gewoon geweldig om in de Tour te winnen. En dit is een mooie etappe.’ Daarnaast draagt Teuns de overwinning op aan zijn grootvader. ‘Hij is recent overleden en we hadden de begrafenis een week voor de Tour. De laatste tien kilometer waren dan ook heel emotioneel. Ik denk dat hij trots op mij is’, besluit Teuns.
Lees het artikel op de mobiele website