Remco Evenepoel won dit jaar de Vuelta a España, maar had dat naar eigen zeggen niet kunnen doen zonder zijn ploeggenoten van Quick Step-Alpha Vinyl. Een mooi compliment, maar hoe kijken die Evenepoel-knechten zelf eigenlijk terug op die eindzege in Spanje? Ilan Van Wilder en Louis Vervaeke beleefden het slotweekend vanaf de eerste rij en vertellen er in gesprek met Wielerrevue over.
Evenepoel ging het slotweekend in met een voorsprong van 2.07 minuten op naaste belager Enric Mas. Er stonden nog twee koersdagen gepland, maar eigenlijk deed alleen de zaterdag-etappe er nog toe. Rit 20 naar Puerto de Navacerrada kon alles nog in de war schoppen en dus waren ze bij Quick Step flink gespannen. 'De laatste bergrit had ik veel stress', zo beaamt Vervaeke. 'Ik had echt faalangst dat ik niet op de afspraak zou zijn. Dat Mas ons zou aanvallen en dat Remco geïsoleerd zou komen te zitten. Er stond veel op het spel en ik moet toegeven dat ik die rit écht nerveus was.'
Dat leefde ook bij Van Wilder, geeft de jonge Belg toe. 'De laatste dag was een groot contrast met de rest van de etappes. Voor die rit was het muisstil in de bus en kon je de stress voelen. Je merkte het ook aan de ontlading na de finish, dat er een baksteen van onze schouders was gevallen', zo klinkt het. Bij Evenepoel leefde die spanning volgens Van Wilder veel minder. 'Hij vertelde na afloop dat hij heel zenuwachtig was, maar ik moest zeggen dat ik dat niet zo heb ervaren. Eerlijk gezegd merkte ik niets van stress. Hij zette nog altijd de harde muziek op zoals iedere dag.' Vervaeke voegt wel toe: 'Ik zat achter hem in de bus en toen had ik wel door dat hij iets stiller was dan normaal, maar hij heeft dat als kopman toch heel goed weggestopt.'
Vervaeke reed bij Alpecin-Deceuninck (toen nog Alpecin-Fenix) al eens samen met Mathieu van der Poel en herkent in Evenepoel eenzelfde houding. 'Wat me opvalt is dat die gasten het spelletje gewoon heel leuk vinden. Zeker bij Mathieu had je dat gevoel. Ook op training draaide het niet om cijfertjes of om blokjes, maar om elkaar pijn doen. Wat mij verbaast is vooral hoe kalm die gasten blijven onder druk. Je mag niet onderschatten hoeveel druk er op ze wordt gelegd. Het is een groot verschil hoe zij daarmee omgaan.'
Lees het artikel op de mobiele website