Naast het Franse wielergeweld in Parijs-Nice werd er traditiegetrouw begin maart ook in Italië volop gekoerst. De Tirreno-Adriatico, de koers van de twee zeeën, mocht ook dit jaar weer op een prachtig deelnemersveld rekenen, maar niemand had gerekend op zo'n spektakel... Tadej Pogacar won en Mathieu van der Poel en Wout van Aert wonnen allebei twee ritten. In de Leiderstrui vat het hier nog even voor je samen:
De Italiaanse wedstrijd van één week heeft de afgelopen jaren een kleine transformatie ondergaan. Waar de wedstrijd voorheen nog vaak beslist werd door middel van een aankomst bergop en een tijdrit, de laatste jaren wordt er steeds vaker gekozen om de korte venijnige heuvels op te zoeken. Dit resulteerde in winnaars als Simon Yates, Primoz Roglic en Michal Kwiatkowkski de afgelopen jaren.
Voor die aanpak werd dit jaar in mindere mate gekozen, mar het had wel een deelnemersveld opgeleverd om duimen en vingers bij af te likken. Tourwinnaar Tadej Pogacar, veelvraat Wout van Aert, tijdrijder Filippo Ganna, superster Mathieu van der Poel, wereldkampioen Julian Alaphilippe; Tirreno-Adriatico kon bij de start al haast niet meer teleurstellen.
2020 Simon Yates
2019 Primoz Roglic
2018 Michal Kwiatkowski
2017 Nairo Quintana
2016 Greg Van Avermaet
2015 Nairo Quintana
2014 Alberto Contador
2013 Vincenzo Nibali
2012 Vincenzo Niballi
2011 Cadel Evans
De eerste etappe was spek naar de bek van de rappe mannen. Na 156 kilometers, met start en aankomst in Lido di Camaiore, was het spurten geblazen. Wout van Aert liet zien dat de benen na Strade Bianche alweer een stukje beter waren. Hij won in een indrukwekkende massasprint.
Beklimmingen
10,0 km: Pitoro (2,7 km aan 7,4%)
33,5 km: Pitoro (2,7 km aan 7,4%)
57,0 km: Pitoro (2,7 km aan 7,4%)
Winnaar
Wout van Aert
De tweede etappe was er een voor de punchers van dienst. De laatste vijftig kilometer ging over een glooiend parcours, terwijl de aankomst was getrokken in Chiusdino. Daar wachtte het peloton een klim van 7,5 kilometer aan bijna 3,6 procent, wat te zwaar was voor de pure sprinters, helemaal toen onder meer Simon Yates en Mikel Landa de koers hard maakten. João Almeida leek te gaan winnen, maar werd in de laatste meters overvleugeld door zijn ploegmaat Julian Alaphilippe.
Beklimmingen
166,5 km: Poggio alla Croce (3,5 km aan 6,9%)
192,5 km: Chiusdino (7,5 km aan 3,6%)
Winnaar:
Julian Alaphilippe
De derde etappe had qua kenmerken veel weg van rit twee. Een lange rit, boven de tweehonderd kilometer, met glooiend kenmerk en eindigend op een heuveltje. Geknipt voor de mannen die in de weken hierna nog naar de klassiekers moeten, die hier hun ei kwijt moeten kunnen. De laatste honderden meters liepen aan ongeveer 5,5 procent omhoog. Mathieu van der Poel stelde niet teleur en sprintte overtuigend naar ritwinst.
Beklimmingen
134,0 km: Poggio Della Croce (4,4 km aan 7,5%)
Winnaar
Mathieu van der Poel
Dé koninginnenrit van deze Tirreno-Adriatico. Een ware bergrit, eindigend op de Prati di Tivo, een monsterklim van bijna vijftien kilometer aan 7 procent. Tadej Pogacar maakte zijn status als topklimmer waar door met een solo van zes kilometer te winnen. Wout van Aert reed eveneens als een trein naar boven op deze steile slotklim, de Belg werd negende.
Beklimmingen
96,5 km: Passo Capannelle (13,8 km aan 4,5%)
133,0 km: Prati di Tovi (14,7 km aan 7%)
Winnaar
Tadej Pogacar
Dit was een échte Tirreno-Adriatico-etappe. Hele dag op en af, slechte wegen, flink wat kilometers; een ware guerilla-rit. Liefst viermaal moesten de renners de Castelfidardo bedwingen, een klim van anderhalve kilometer aan meer dan tien procent. Ze finishten ook in die plaats, maar dat op een beduidend minder zware heuvel van 0,6 kilometer aan bijna zeven procent. Het werd een ware slijtageslag. Mede door de kou en de wind was het man tegen man, met Van der Poel na een solo van vijftig (!) kilometer als winnaar.
Beklimmingen
115,0 km: Castelfidardo (1,5 km aan 10,1%)
139,0 km: Castelfidardo (1,5 km aan 10,1%)
162,5 km: Castelfidardo (1,5 km aan 10,1%)
186,5 km: Castelfidardo (1,5 km aan 10,1%)
200,5 km: Castelfidardo (3 km aan 3,6%)
Winnaar
Mathieu van der Poel
Rit zes was de tweede en laatste kans voor de spurters. De spurttreinen mochten zich goed 165 kilometer opwarmen voor de laatste fase van de rit in Lido di Fermo, waar de rapste mannen ter aarde hun duivels zouden ontbinden. Het werd, na de monsterrit in etappe vijf, niets van dat. Mads Würtz Schmidt zorgde voor een stunt, door uit de vlucht te winnen.
Beklimmingen
59,5 km: Monte San Giusto (2,9 km aan 5,2%)
Winnaar
Mads Würtz Schmidt
De inmiddels traditionele afsluiter aan de Italiaanse kust. Tien kilometer stoempen over de lange kustwegen. de helft tegen de wind, de helft met de wind mee. De Belg Wout van Aert klopte onder meer de pure hardrijders Stefan Kung en Filippo Ganna, dat was wel verrassend te noemen. De eindzege was voor Tadej Pogacar. De Sloveen wist zonder problemen de eindzege in de Italiaanse rittenkoers te verzegelen. In deze afsluitende tijdrit werd hij vierde op twaalf seconden van Van Aert.
Beklimmingen
Geen
Winnaar
Wout van Aert
Door: Tom van der Salm (t.vandersalm@indeleiderstrui.nl)
Lees het artikel op de mobiele website