Column: Tour is het summum, maar jongens zoals Kelderman hebben er niets te zoeken Wielrennen
Wielrennen

Column: Tour is het summum, maar jongens zoals Kelderman hebben er niets te zoeken

Column: Tour is het summum, maar jongens zoals Kelderman hebben er niets te zoeken

In een wereld waarin de Tour de France heilig is, kom je weinig mensen tegen die er niet iemand voor zouden omleggen om er aanwezig te zijn. De aantrekkingskracht is enorm, 'nee' zeggen is eigenlijk een no-go. Gelukkig zijn er in dat opzicht renners zoals Wilco Kelderman.

Kelderman is eigenlijk al zijn hele leven een beloftevolle rondrenner. Hij is inmiddels dertig jaar, maar alles wekt de indruk dat we het beste nog niet gezien hebben van hem. In de Giro d'Italia van 2020 werd hij derde en kwam zijn potentie er eindelijk uit. Even geen valpartijen of andere pech, gewoon drie weken knallen. Als men bij Team Sunweb iets meer vertrouwen had gehad in zijn kunnen, had er misschien nog wel meer in gezeten.

De Tour voor Kelderman, tegen beter weten in

Dat Kelderman zichzelf op de kaart had gezet, bleek wel toen BORA-hansgrohe aanklopte met de vraag of hij kopman wilde zijn bij die ploeg. BORA ontwikkelt zich in de schaduw van alle anderen tot een geweldig goed team en dus was het contract dat Kelderman kreeg voorgeschoteld een groot compliment. Wilco leefde op een roze wolk en zei ja tegen alles. Ook tegen deelname aan de Tour de France van 2021.

Als leider van de ploeg werkte hij toe naar de grootste wedstrijd ter wereld. Kelderman had geen al te goede relatie met de Tour, in zijn drie eerdere deelnames reed hij nooit echt in de spotlights. In 2019 had hij nog opgegeven door fysiek malheur. Maar hij had nu meer ervaring, hij had meer vertrouwen en toen BORA vroeg of hij de Tour wilde rijden, kwam er een positief antwoord. Kelderman had er zin in, waarom ook niet? Die derde plek in de Giro had zijn ogen geopend. Als hij dit kon in Italië, moest top vijf in de Tour ook kunnen.

Kelderman werd vijfde in de Tour van 2021. Een knalprestatie, na de Giro zijn beste klassement in zijn carrière. Hij was bovendien hard gevallen in het openingsweekend, waardoor de hele Tour de vraag was: wat had erin gezeten als dat niet was gebeurd? Dan waren zijn twee tijdritten beter geweest, dan had hij misschien wel podium gereden... wielerliefhebbers uit Nederland stelden al dat hij het in 2022 maar opnieuw moest proberen, want dit bood perspectief. In het hoofd van Kelderman ging het echter een andere kant op.

Toen hij maandag aanschoof bij een online persmoment, was al bekend dat hij de Giro zou rijden. Geen Tour, maar een tridente met BORA in Italië. Samen met Jai Hindley en Emanuel Buchmann is een podiumplek het doel, met een stiekeme blik op de roze trui. Het wordt Kelderman zijn vijfde deelname, in een ronde waaraan hij zijn hart verloren heeft. In 2014 werd hij al zevende, in 2017 reed een motor hem van de weg en was het over. Die derde plek in 2020 gaf hem een tinteling, toen hij afgelopen winter dacht aan wat hij wilde. ' Tijdens offseason heb ik veel nagedacht over wat mijn motivatie was en de Giro d'Italia opnieuw rijden, daar werd ik blij van', zo zei hij er maandag over.

Column: Tour is het summum, maar jongens zoals Kelderman hebben er niets te zoeken
Kelderman rolt over de finish in de Tour, waaraan hij geen plezier beleefde

Blij naar de Giro, of gestresst naar de Tour?

Blij worden van iets, dat is anno 2022 helemaal geen leidraad meer in de keuze voor programma's. Kopmannen worden meer dan ooit gedwongen naar de grootste wedstrijden, omdat de sponsoren logischerwijs de beste mensen op het hoogste podium willen. Caleb Ewan rijdt de Giro opnieuw niet uit, omdat hij in de Tour moet winnen. Enric Mas moet naar de Tour voor Movistar, Egan Bernal ook voor INEOS. De Colombiaan gaf na zijn Girozege in 2021 aan dat hij de Ronde van Italië de mooiste wedstrijd vindt. Maar zoals gezegd: dat speelt geen rol als de kalender wordt opgemaakt.

Voorlopig is het anders bij BORA. Dat Kelderman in 2022 de Giro rijdt, komt enerzijds door een mooi parcours, maar hij liet zich ook ontvallen dat de Tour hem vorig seizoen wéér was tegengevallen. 'Daar heb ik niet zo van genoten. Ik volgde alleen maar en was niet goed genoeg om met de besten mee te doen. Ik houd meer van de Giro, waar het minder stressvol is.' Het vertelt het hele verhaal van Kelderman, maar ongetwijfeld ook van heel veel anderen. Voor velen is de Giro favoriet, maar moet Italië vaak wijken voor drie stressvolle weken in Frankrijk. Vaak gaat dat dan ook mis, want wie met een gestresste mindset op de fiets stapt, komt vaak iets tegen.

De grote vraag die ploegen zich moeten stellen: stuur ik mijn renner blij naar een ronde die hij wil of stuur ik 'm gestresst naar een ronde die het beste is voor de portemonnee? Onder de streep is de Tour het summum, maar wat betaalt uiteindelijk beter: een derde plek in de Giro of een plekje hoog in de top tien in Frankrijk? Wat is beter voor het imago: meestrijden om het roze en etappeszeges in Italië? Of op gepaste afstand van Primoz Roglic en Tadej Pogacar fietsen om de status 'best of the rest'? En het belangrijkste: wil je een brede lach op het gezicht wat altijd zal zorgen voor betere prestaties, of een gedwongen glimlachje in de hoop dat de Tour een succes wordt?

De beste stuurlui staan aan wal, ik heb makkelijk lullen. Maar wat ik hoop is dat jongens zoals Kelderman - die duidelijk niets te zoeken hebben in de Tour - de kans krijgen om te racen waar ze dat het beste kunnen. Omdat drie weken genieten van een roze strijd tussen Tom Dumoulin, Kelderman en enkele anderen uiteindelijk ook gewoon veel leuker is dan kijken naar Pogacar en Roglic (en Bernal?); om de Keldermans, Massen en Uráns zonder enige tv-tijd op een minuut of meer te zien binnen hobbelen.

Bram van der Ploeg (Twitter: @BvdPloegg | e-mail: b.vanderploeg@indeleiderstrui.nl)

Plaats reactie

666

0 reacties

Laad meer reacties

Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.

Bekijk alle reacties

Meer nieuws