Ronhaar zegt 'sorry' tegen Nys, die zelf ook iets kwijt moet aan Nederlander: 'Ik leef ook wel met hem mee'

Het was een zeer spannende editie van het Europese kampioenschap veldrijden in het Belgische Middelkerke. Toon Aerts ging in eigen huis aan de haal met de titel, door de sprint te winnen van een kopgroep. In die kopgroep zat één Nederlander, die de volledige cross kleurde, domineerde en misschien wel de sterkste in koers was. Zijn naam: Pim Ronhaar.

Meteen na de finish pufte de crosser uit Overijssel nog wat uit in de Mixed Zone, waarna In de Leiderstrui hem een aantal vragen kon stellen over zijn cross. Ronhaar gaf namelijk kleur aan dit EK, maar kon de strijd om de Europese trui niet naar zich toe trekken. 'Ik deed alles perfect, tot het laatste stuk zand waar ik af moest stappen en niet vlekkeloos doorheen reed.'

De Nederlander vervolgt zijn verhaal. 'Als ik daar doorheen kon rijden, geen voetje aan de grond hoeft te zetten, win je wel die wedstrijd. Maar dat hoort bij de cross, onder druk ook technisch goed te rijden. Het ging helaas net mis het laatste zandstuk.' Ronhaar koerste daardoor niet meer in leidende positie, waardoor enkele Belgen hem voorbij reden.

'Ik schoot gewoon uit het spoor, en dan sta je ineens stil', legt de 24-jarige coureur uit. 'Daarbij moet je ook een beetje geluk hebben. Die andere rondes rijd ik wel goed erdoorheen. Ik wist dat ik daar op kop moest zitten, en dat ging allemaal perfect.' Pas in de laatste halve ronde knakte Ronhaar, die als vierde de meet passeert, vlak achter het podium.

Tekst loopt hieronder verder

Ondanks vierde stek kan Ronhaar leven met koers: 'Heb een uur lang meegedaan om de overwinning'

Een vierde plek is normaliter niet de uitslag waar Ronhaar tevreden mee is. Desondanks kijkt hij met een goed gevoel terug op zijn cross. 'Ik heb een uur lang meegedaan om de overwinning, en het was ook gewoon heel lastig tegen vijf Belgen. Je wilt ook niet dat alles constant terugkomt van achter. In de laatste twee rondes komt er wel heel veel terug, maar ik wist dat ik niet in paniek moest raken. Ik wist precies wat ik moest doen, en alles ging goed. Behalve die zandstrook.'

En dus kan Ronhaar leven met zijn vierde plek in dit kampioenschap. 'Tuurlijk ben ik teleurgesteld, maar ik heb er alles aan gedaan. Ik heb gereden om te winnen. Alleen helaas geen podiumplek.' Of de crosser iets anders had kunnen doen, tegenover al die Belgen om hem heen? 'Nee, dat denk ik niet', antwoordt Ronhaar op die vraag.

Tekst loopt hieronder verder

Nys stopt naast Ronhaar: 'Ik leef ook wel met hem mee'

Terwijl Ronhaar nog aan het bijkomen was, stopte Thibau Nys naast zijn ploeggenoot bij Baloise-Glowi-Lions. 'Ik leef ook wel op dat vlak met hem mee, omdat hij samen met misschien wel Wyseure, de sterkste twee in koers waren', komt Nys terug op zijn conversatie met Ronhaar na de meet.

Nys legt verder uit. 'Ik denk ook niet dat ik daar voor onder moest doen, maar die mannen konden echt wel een hoog tempo opleggen. Maar Pim botst op een groot Belgisch blok waar hij veel moest oplossen en ook op een parcours waar het moeilijk was om met een grote motor alles aan flarden te rijden. Hij rijdt gewoon een hele sterke wedstrijd. Ik denk dat hij er alles aan gedaan heeft, maar meer kan je ook niet doen, denk ik.'

In de finale van de koers belandde Nys en Ronhaar als ploeggenoten bij hun merkenploeg in de kopgroep. Het Belgisch-Nederlandse duo kreeg gezelschap van twee andere Belgen, waardoor Ronhaar als enige Nederlander in ondertal was. Of had Ronhaar met Nys toch een ploeggenoot mee? 'Nee, toen hij aanviel ben ik ook meteen op zien wiel gesprongen', antwoord Ronhaar op de vraag of hij iets van Nys had verwacht.

Tekst loopt hieronder verder

Nys en Ronhaar meteen na de finish samen: 'Ik zei: "Sorry dat ik dat deed"'

Ronhaar gaat daarbij verder in op het gesprek dat ze na de koers hadden. 'Ik sprak hem net nog, en ik zei: "Sorry dat ik dat deed". Maar hij snapte het volledig. Als ik aanga, reageert hij ook. Je mocht hier gewoon niemand laten rijden, omdat als je iemand echt een gaatje geeft, kan het klaar zijn voor de winst. Dat wisten we allebei. Op het laatst is het gewoon ieder voor zich. En sprinten tot de lijn.'

Ook Thibau is duidelijk over de tactische keuzes die zijn gemaakt. 'Het is heel simpel, en je moet dat heel volwassen oppakken. Als het mijn taak is om achter Pim te rijden, zal ik dat doen. Kan ik een andere belg die taak laten opknappen, omdat hij er ook baat bij heeft om het dicht te rijden, dan heeft iedereen er voordeel mee. Dat moet je gewoon heel verstandig aanpakken.'

En zo zagen we niet dezelfde keuzes die zijn gemaakt een dag eerder bij de vrouwenkoers, waar de Italiaanse Casasola niet achter ploeggenote Inge van der Heijden wilden rijden, omdat de twee ook ploeggenoten zijn bij hun ploeg Crelan-Corendon. Hierdoor liep de voorsprong van Van der Heijden alleen maar op, en werd uiteindelijk Europese kampioene.