Vechtscheiding Van Gils werpt nog niet de benodigde vruchten af: 'Er waren heel grote investeringen gedaan'

Met veel commotie kwam de transfer van Maxim Van Gils naar Red Bull-BORA-hansgrohe in beweging. De Belg liet vorig jaar zijn contract bij Lotto verscheuren om een stap omhoog te maken naar de Duitse ploeg. Hij zou direct kopman worden in de klassiekers, maar tot dusver heeft zijn nieuwe avontuur helemaal niet geleverd wat het zou moeten. De 25-jarige renner vertelt over de moeizame start bij zijn nieuwe ploeg.

In 2024 was Van Gils een van de grootste revelaties van het voorjaar. Even opsommen: zevende in Milaan-Sanremo, derde in de Waalse Pijl, vierde in Luik-Bastenaken-Luik en winst in Eschborn-Frankfurt. 'Het rare is dat ik mij vorig jaar op training altijd slecht voelde', vertelt hijzelf aan Het Nieuwsblad. 'Maar in de koers viel echt alles juist. Ik kon bij wijze van spreken met mijn ogen dicht naar een dartbord gooien en ik smeet nog in de roos. Terwijl ik dit jaar de dingen veel juister deed en vaak een beter gevoel had, maar nu zat alles tegen. Want aan mijn conditie heeft het vreemd genoeg nooit gelegen.'

Vorig jaar won hij direct zijn eerste koers met de eerste etappe in de Ruta del Sol en ook dit jaar wist hij daar de openingsrit te winnen. Het leek zo uitstekend te beginnen, ondanks dat hij viel in de Ster van Bessèges door een auto die op het parcours was gereden. 'Maar eigenlijk was het daarvoor al fout gelopen. Omdat ik ziek was, ben ik later naar de ploegstage afgezakt. Een eerste tegenslag, maar daar had ik nog geen stress. Er was nog tijd, dat kwam wel goed. Maar op het einde van de Ruta del Sol werd ik opnieuw ziek. Dat was de eerste keer dat ik dacht van "shit".'

Lees verder onder de foto!

Teleurstelling in de Ardennen voor Van Gils: 'Ik had superhoge verwachtingen'

Na te hebben gesukkeld met ziekte kwam de Belg niet topfit aan de start van Milaan-Sanremo, waar hij 19e werd. Hij reisde vervolgens af naar de Ronde van het Baskenland om zich voor te bereiden op de klassiekers, zijn grote doel. 'Vooraf had ik opnieuw een supergoed gevoel. Maar eenmaal daar begon ik opnieuw te sukkelen. Een allergie. Ik geraakte echt niet vooruit. Na één dag was ik hersteld en ging alles weer vanzelf. Net op tijd voor de Ardennenklassiekers, dacht ik. Tijdens de verkenning van de Amstel Gold Race voelde ik me zelfs supergoed. Dat beloofde. Ik had superhoge verwachtingen.'

Maar daar sloeg het noodlot weer toe. Een valpartij in de Nederlandse WorldTour-koers zorgde voor een beschadigd staartbeen. De timing kon niet slechter zijn, en de gevolgen waren groot. 'Het bleef enorm veel pijn doen. Ik kon zelfs niet deftig op de massagetafel liggen. Het probleem met dat staartbeen was: ik kon er helemaal niks aan doen. Ik moest gewoon geduld hebben. De natuur moest zijn werk doen. Alleen: de Ardennenweek duurt maar een week. Het was een race tegen de klok.'

Waar hij vorig jaar nog derde werd op de Muur van Huy, werd Van Gils dit keer 43e. Maar hij finishte wel. Luik-Bastenaken-Luik werd echter de grote deceptie. Van tevoren vertelde hij als dat het startpodium het enige podium zou zijn wat hij zou halen. Al vroeg in koers moest hij opgeven. 'Wat wil je. De dag voordien was ik bij de verkenning nog afgestapt voor La Redoute. Ze hebben mij met de auto naar het hotel moeten brengen. Te veel pijn.'

Lees verder onder de foto!

Bewogen vertrek bij Lotto extra zuur: 'Dit is niet wat je wilt'

Zo draaide het o zo belangrijke voorjaar uit op een deceptie. En dan is de bewogen transfer niet weg te denken: de exit bij Lotto werd een legaal festijn, en Red Bull-BORA-hansgrohe heeft heel veel moeten geven om Van Gils bij de ploeg te krijgen. 'Dit is natuurlijk niet wat je wilt', snapt de renner ook. 'Zoals je zegt: ik zat net bij een nieuwe ploeg. Dan wil je liefst de beste versie van jezelf laten zien. Dat was niet bepaald het geval. Kwam bij dat de ploeg ook niet de resultaten haalde die ze voor ogen had.'

Want de hele voorjaarskern stelde teleur. Nieuwe namen als Laurence Pithie, Oier Lazkano en Finn Fisher-Black konden niet overtuigen. 'Er waren heel grote investeringen gedaan. Met te weinig return. Maar het is niet dat ik lag te huilen in mijn bed of hier depressief rondliep. Zelfs in die Ardennenweek kon ik het best allemaal plaatsen. Ja, dit was ambetant. En nee, ik kon mijn koersen niet rijden zoals ik wilde. Maar om te panikeren? Bovendien: ik heb hier voor drie jaar getekend. We zitten niet in een rush. Er is nog tijd om mijn doelen te bereiken.' Van Gils won eind mei nog een rit in de Ronde van Noorwegen.