Nibali neemt Facebook-kritiek serieus: 'Lees de comments en soms grijp ik in'

Vincenzo Nibali is tijdens een wielerseizoen nooit zo spraakzaam, maar nu het coronavirus de wereld heeft overgenomen, werkt de Italiaan interview na interview weg. Ook in gesprek met Tutto Bici komt hij weer verrassend uit de hoek.

Zo krijgt hij de opmerking dat veel mensen via social media plots opmerken dat Nibali een leuke en sociale renner blijkt te zijn. 'Misschien willen mensen dat meer van mij zien, terwijl ik in plaats daarvan gefocust ben op wedstrijden en geen tijd heb om te lachen en grappen te maken. Het is niet mogelijk om alles van jezelf altijd te delen. Op televisie voel ik me formeel, meer een instituut. Op social media ben ik meer de man zoals hij thuis is. De Vincenzo die ik ben bij vrienden, degene die anderen misschien niet kennen.'

Nibali: 'Als kind was ik een hooligan'

Nibali houdt van fietsen, maar blijkt thuis een ware lachebek. Dat zal iets van vroeger zijn, denkt hijzelf. 'Als kind was ik een hooligan, in de fiets vond ik mijn uitlaatklep. De fiets heeft mij kracht gegeven en groot gemaakt. Maar thuis was ik vreselijk, ik haalde allerlei streken uit, liep weg van school en ging altijd op zoek naar ongein. Mijn dochter Emma lijkt wel op mij. Af en toe heeft ze ook zo'n Nibali-moment. Voorlopig danst en schaatst ze. Als ze besluit te gaan fietsen, zou dat geen probleem zijn, maar ik zie haar liever een andere sport kiezen. Fietsen is moeilijk, het vereist veel opofferingen, te veel opofferingen. Ik verdien veel geld, maar alleen ik weet wat ik daar allemaal voor heb opgegeven.'

Nog iets wat we niet wisten van Nibali; de Haai van Messina begeeft zich af en toe op social media, om mensen die losgaan bij bepaalde topics tot bezinning te brengen. 'Ik ben geen actieve gelovige, maar veel mensen zouden de Bijbel moeten lezen. Ik begrijp daardoor de mensen beter, ook de mensen die mij bekritiseren. Ik ga weleens naar Facebook, lees de comments en grijp soms in. Ik vraag dan of ze willen uitleggen waarom ze zeggen wat ze zeggen en dan ben ik echt geïnteresseerd. Misschien kan ik er iets van leren. Maar over het algemeen blijven ze achter met open mond, omdat ze niet geloven dat ik het ben.' (foto: Sirotti, 2019)