WK wielrennen 1998 | Boogerd als het nationale verdriet van Valkenburg

In Yorkshire lijkt er voor de Nederlanders maar één favoriet: Mathieu van der Poel. Niet alleen voor de Nederlandse wielervolgers, maar ook voor de concurrenten is Van der Poel de gewezen winnaar. Het lijkt bijna alleen nog maar fout te kunnen gaan, want met minder dan het goud wordt geen genoegen genomen. Bij de WK van 1998 in Valkenburg hadden we ook een Nederlandse favoriet. Een lekke band zorgde niet voor een medaille, maar voor collectief verdriet. Een terugblik in deze special van IDL Retro.

Boogerd naar de wereldtop

Michele Bartoli was de grote favoriet voor de wegwedstrijd van de heren in het Valkenburg. De Italiaan had zich dat jaar de beste eendagscoureur van de wereld getoond. Hij bekroonde zijn voorjaar met de overwinning in Luik-Bastenaken-Luik. Toch hoopte en rekende heel Nederland stiekem op Michael Boogerd voor Nederlands succes. De WK waren in eigen land en Boogerd had net de stap gezet naar de absolute wereldtop.

In de Tour de France van 1998 was Boogerd als vijfde geëindigd. De Tour was dat jaar onthoofd door allerlei dopingperikelen bij onder meer Festina en TVM. Het noopte de Spaanse ploegen om in hun geheel af te stappen. Boogerd kon vaak met de besten mee en verzilverde daarmee dus een top vijf notering. Bij zijn debuut in 1996 haalde hij een etappezege in Aix-les-Bains en in zijn tweede Tour in 1997 zette hij voorzichtig de stap in de richting van een goed klassement met een zestiende plek. Het jaar daarop stak Boogerd nadrukkelijk zijn neus aan het venster als topcoureur in het mondiale wielrennen.

Elitegroep in de stromende regen

In de stromende regen van Valkenburg moest het peloton in 1998 vijftien keer de Cauberg over om een paar kilometer na de top in Vilt te finishen. De koers ontwikkelde zich langzaam, maar steeds meer aanvallen volgden elkaar op. De Italianen hadden hun handen vol aan het terugbrengen van Bartoli na een lekke band en even later na een valpartij. Geen ideale koers dus voor de gedoodverfde favoriet.

Na verschillende aanvalspogingen, waarin met name de Belgen zich zeer actief opstelden, werd het een lange slijtageslag. Een groep van zestien renners wist zich uiteindelijk los te rukken van de rest van het peloton. Wanneer Oscar Camenzind versnelt, kunnen er nog maar vijf andere renners mee. Daarbij natuurlijk de topfavorieten Bartoli, de lokale favoriet Boogerd, de van kanker teruggekeerde Lance Armstrong, Peter Van Petegem en de Zwitserse ploeggenoot van Camenzind Niki Aebersold.

De lekke band van Boogerd

Het is in de laatste ronde opnieuw Camenzind die het spel speelt. Hij demarreert en Armstrong is de eerste om te reageren. Op het moment dat Boogerd wil overnemen, begint hij druk te gebaren: lek. Hij moet van de fiets en zijn koers lijkt alleszins voorbij. De achtervolging op Camenzind komt slecht op gang. Boven op de Bemelerberg wacht Van Petegem op Bartoli om samen met de Italiaan de achtervolging op de Zwitser in te zetten.

In 2012 laat Boogerd tegenover Radio 1 weten dat hij daar Van Petergem misschien aan de wereldtitel had kunnen helpen. Hij behoorde tot de beste bergop in koers en had dan ook zeker bij de Belg gezeten op de top. Met zijn karakter en de mogelijkheid voor een bronzen medaille in gedachten had hij altijd door gereden. Samen met Van Petegem had hij dan wellicht Camenzind kunnen achterhalen en dan zou Van Petegem de snelste op de streep zijn geweest.

Het collectieve verdriet van Valkenburg

Dit gebeurde niet en Camenzind kon vrij onbedreigd naar de wereldtitel rijden. Boogerd wist nog wel de aansluiting te vinden met Armstrong en Aebersold. In de achtervolging verrichtte hij vervolgens al het werk, waardoor hij uitgeblust als zesde en laatste van de voorsten over de streep kwam. Van Petegem liet zijn benen spreken en klopte Bartoli voor de tweede plaats op gepaste afstand van de daverende verrassing Camenzind.

Na afloop zijn de kopjes van de renners doorweekt en grauw. Het weer heeft zijn tol geëist van de renners en hun gelaten getekend. Terwijl Boogerd door de verzorger effectief en professioneel weer toonbaar wordt gemaakt, begint een traan uit zijn oog naar beneden te lopen. Het trekt een mooi schone streep over zijn nog altijd vuile gezicht. Het is het gezicht van het collectieve verdriet over de brute pech tijdens de finale van de WK in eigen land. (foto: screenshot Youtube)