Column: LottoNL-Jumbo toont ballen waar ze bij WipeOut jaloers op zijn, zo groot

Al in de vierde etappe van de Vuelta a Espana kregen we een bergrit voor de kiezen. De ontsnapping bleef weg en Ben King won. Een overwinning waar vooral Mikel Landa enorm van zal hebben genoten. Maar daar ging het niet over. Het ging na afloop over LottoNL-Jumbo. Ze imponeerden op de slotklim. Ze imponeerden zoals ze dat eigenlijk al het hele jaar doen.

Waar mannen als Richie Porte, Vincenzo Nibali, Daniel Martin, Ilnur Zakarin en Bauke Mollema allang op apegapen lagen, zat LottoNL-Jumbo op de Sierra de la Alfaguara nog met vier man: de altijd onderschatte Floris De Tier, Sepp Kuss die bewees ook buiten Amerika hard bergop te kunnen fietsen, Steven Kruijswijk met zijn stoïcijnse kop en George Bennett, die alleen Alberto Contador voor zich moet dulden in de categorie ‘mooiste fietsdans ooit’. Zelfs Lars Boom kon nog een handje toesteken. Ze kraakten David de la Cruz en Fabio Aru, die pas weer normaal konden ademhalen toen Simon Yates vertrok en zo een einde maakte aan de marteling die LottoNL-Jumbo heette. Het waren zwart-gele Sky-taferelen en het was fantastisch om te zien.

Het laat voor de miljoenmiljardste keer dit seizoen zien dat de ploeg een weg is ingeslagen die ze naar ongekende hoogten stuwt. Dylan Groenewegen die er al vanaf het voorjaar staat en de zeges aaneen rijgt. Achtste worden in de Giro en een etappe winnen. Twee man in de top vijf van de Tour de France, terwijl ze aanvielen alsof het een juniorenwedstrijd was. En nu weer dit. Sky kraken op de Sky-manier. De grote klimmers der aarde wanhopig doen zoeken naar een derde of vierde adem. En we zitten pas in rit vier. Er kan nog zoveel moois aankomen. En het zou me niet eens verbazen als Kruijswijk en Bennett straks in willekeurige volgorde 1 en 2 staan in Madrid.

Wat ze hebben gegeten bij LottoNL-Jumbo weet ik niet -altijd een gevaarlijke opmerking in het wielrennen-, maar wat ze laten zien is ongekend. Waar ik de ploeg van Richard Plugge tot aan dit jaar vooral inschatte als een subtopper, misschien zelfs een goede middenmoter, hebben ze nu een enorme stap gemaakt naar de absolute top. Ze hoeven niet meer bang te zijn voor de Froomes, Quintanas en Dumoulins van deze wereld. En zeker niet voor de Vivianis en de Ewans van deze wereld. Want ze zijn ook nog eens in de breedte achterlijk sterk. De enige zwakke plek lijkt Danny van Poppel. Herstel: de timing van Danny van Poppel. Daar moet nog wel flink aan worden geschaafd. LottoNL-Jumbo kan winnen in klassementen, sprints en vanaf volgend jaar ook in de klassiekers, met Wout van Aert en Mike Teunissen.

Huh, maar Van Aert komt toch pas in 2020? Het zou me verbazen. Het gepruts van Nick Nuyens en zijn vriendjes komt het toptalent nu al zijn neus uit. En dan moet hij nog een jaar bij Crelan/Roompot/willekeurigesponsornaam rijden? Op Twitter dreigt hij al met een sabbaticaljaar en in Nederland is het nog niet eens koud genoeg om snert te kunnen eten en schaatsend naar ons werk te kunnen gaan. Hoe moet hij het dan nog een jaar volhouden? Als LottoNL-Jumbo de afkoopsom niet betaalt, ze respecteren immers Van Aerts keuze om nog een jaar te blijven, doet Van Aert het misschien zelf wel. De relatie met Nuyens is namelijk zó kapot dat nog een jaar bij die ploeg, of zelfs een tussenjaar, de carrière van Van Aert flinke schade zou kunnen toebrengen. En dat zou eeuwig zonde zijn.

Het vooruitzicht van Van Aert is in ieder geval fantastisch. Niet alleen is hij zelf in staat om de klassiekers stuk voor stuk te winnen, maar bovenal komt hij terecht in een topploeg. Gestructureerd, bulkend van het talent en met ballen van een grootte waar ze bij WipeOut jaloers op zijn. (foto: Tirol Werbung)

Marijn van den Berge (E-mail: marijn@indeleiderstrui.nl / Twitter: @Marijnvdberge97 )