'Ben ik raar omdat ik als jong meisje graag door de modder rijd?' Puck Pieterse geeft antwoord

Daar zijn we weer! Nadat we eerder in oktober antwoord vonden op de vraag hoe jezelf het best kunt pacen zonder vermogensmeter, gaan we in deze rubriek verder op zoek naar bezoekersvragen. Vandaag beantwoordt Puck Pieterse van Alpecin-Deceuninck de vraag: Ben ik raar omdat ik als jong meisje graag door de modder rijd?

Veel Nederlandse meisjes worden geïnspireerd door het crossgeweld van de Hollandse dames. Marianne Vos, Lucinda Brand, Ceylin del Carmen Alvarado en anderen zorgen ervoor dat veldrijden een populaire sport is bij jonge meiden. Toch worden zij af en toe door leeftijdsgenoten gek aangekeken. Fietsen in de modder, dat is gek. Maar hoe hebben de huidige profs dat zelf ervaren? Hebben zij hier ook mee te maken gehad? Hoe gingen ze hiermee om? We vroegen het Pieterse, wereldkampioen bij de beloften in het veldrijden en met haar 20 jaar al onderdeel van de cross- én mtb-elite.

Pieterse heeft zelf er nooit bij stilgestaan dat fietsen in de modder als gek ervaren kan worden door leeftijdsgenoten, zo vertelt zij aan In de Leiderstrui. ‘De meeste kinderen zitten natuurlijk op voetbal, hockey, tennis of weet ik wat allemaal. Maar ik heb altijd mijn eigen ding gedaan en mij nooit zorgen gemaakt over wat anderen daarvan zouden vinden’, aldus Pieterse. Dat je gek wordt aangekeken, daar moet je je niets van aantrekken, zegt de renster van Alpecin-Deceuninck: vrienden maak je vanzelf in het wielerpeloton. ‘Ik had ook een hele grote vriendengroep van het wielrennen zelf, waar dat helemaal niet iets geks was.’

'Het belangrijkste is dat het nooit 'moeten' wordt'

Als jonge kinderen wielrennen op televisie zien, dan zien zij voorbeelden. Zij volgen hun helden en willen net zo goed worden. Wat dan kan gebeuren is dat kinderen zich verliezen in hun verlangen om hetzelfde te zijn. Is het belangrijk om al van jongs af aan jezelf volledig aan de sport te wijden? ‘Ik denk zelf dat het allemaal niet super serieus hoeft te zijn. Het is natuurlijk relatief: de een vindt misschien dat hij heel serieus bezig is en de ander niet, maar misschien doen ze uiteindelijk allemaal precies hetzelfde. Als je het zelf wil is het prima, natuurlijk, maar ik denk dat het belangrijkste is dat het nooit ‘moeten’ wordt.’

Pieterse is naast het veldrijden ook actief op de mountainbike. Onlangs vertelde ze dat het wegwielrennen voor de toekomst een optie is, maar zolang ze plezier beleeft in het onverharde racen die discplines voorrang krijgen. Voor Pieterse is dat plezier het sleutelwoord, al helemaal voor jonge kinderen. Het echt harde trainen en letten op de voeding is nog niet van belang. ‘Zolang je plezier houdt is het echt niet erg wat je eet of hoe je precies traint. Dat komt vanzelf door de jaren heen. Ik heb dat ook steeds meer gehad.’

Het leven als een professional is dan wel inmiddels ingedaald bij Pieterse, het lukt niet altijd even goed. ‘Ik ben nu een stuk serieuzer dan dat ik als junior was. Maar nog steeds niet optimaal hoor’, lacht Pieterse. ‘Het komt steeds meer kijken.’