Met blessures krijgt in principe elke renner of renster wel eens te maken, maar zo vaak als Thalita de Jong daarmee te maken krijgt toch niet. De Nederlandse van Human Powered Health kende dit jaar opnieuw veel pech en dat gaat je uiteraard niet in de koude kleren zitten. In gesprek met Cyclingnews neemt ze ons mee in de moeilijkheid van het telkens moeten terugkomen van een tegenslag.
De 32-jarige Nederlandse wist vorig jaar een paar mooie overwinningen te boeken en dus was er de hoop dat ze die vorm in 2025 kon meenemen. Met een zege in de Trofeo Binissalem-Andratx in januari was daar ook sprake van, maar daarna ging het door blessureleed bergafwaarts. Zo werd 2025 toch vooral een jaar van tegenslagen.
'Wielrennen is een zware sport', begint De Jong haar verhaal. 'We hebben allemaal wel eens problemen en blessures, maar ik heb een paar jaar (op rijd, red.) veel zware blessures gehad, dus ik moest elke keer weer van nul beginnen.' Met al die tegenslagen is vooral mentale weerbaarheid nodig om er weer bovenop te komen.
Hoe? 'Ik heb een goed team om me heen dat me daarbij heeft geholpen. Ik heb het karakter dat ik heel professioneel kan werken, maar natuurlijk zijn er ook moeilijke jaren en momenten, en ook een jaar waarin ik dacht dat ik misschien maar beter kon stoppen met wielrennen', is de Nederlandse eerlijk.
'Ik denk dat het ook 2018 was', meent De Jong zich te herinneren. 'Ik reed in een team dat me niet geloofde, en bij de doktoren, dus dat was een zware tijd.' Toch kwam er beterschap. 'Daarna ging het weer goed, vooral een jaar geleden bij Lotto Dstny. Ik heb een fantastisch jaar gehad, een van de beste in mijn hele wielercarrière.'
Lees verder onder de foto!
'Ik ben nog nooit zo ziek geweest in mijn leven'
Na dat jaar volgde de overstap naar Human Powered Health. 'We begonnen best goed, ook met een overwinning op Mallorca, ook met veel hulp van het team. Dus dat was een heel goede start. En ook in het voorjaar heb ik een aantal goede resultaten behaald. Toen brak ik mijn sleutelbeen', benoemt De Jong toch een eerste tegenslag in de Trofeo Alfredo Binda.
Die breuk bleek mee te vallen. 'Ik werd de dag erna direct geopereerd. De ploeg had alles heel goed geregeld, zelfs Ro (teammanager De Jonckere, red.) haalde me op in het ziekenhuis in Duitsland en bracht me naar huis. Dat ging dus heel, heel goed. En na zes weken kon ik weer aan de Vuelta beginnen.'
In die Vuelta werd ze uiteindelijk zestiende, waarna er met een vijfde plek in de Ronde van het Baskenland en een derde stek in de Durango Emakumeen Saria nog prima resultaten volgden. 'Na Durango werd ik heel erg ziek, maar we hadden ook een paar meisjes in het team die ziek waren', weet de Nederlandse nog.
'Ik denk dat het gewoon een normaal virus was, maar ik weet niet waarom het me heeft getroffen - ik had er zo'n slecht gevoel over - ik ben nog nooit zo ziek geweest in mijn leven', duidt De Jong de ernst van de situatie. Herstellen voor de Tour was het doel, wat met twee maanden te gaan haalbaar moest zijn.
Toch hield de Nederlandse een vreemde spanning en krampen in haar beenspieren. 'Mijn ontstekingswaarden in het bloed waren super, superhoog, en ik kon geen tien meter lopen zonder krampen of pijn, dus dat was een zware periode. Ik heb zoveel artsen gezien, en verschillende artsen, en uiteindelijk denken ze dat het gewoon postvirale myositis was.'
Lees verder onder de foto!
Spierspanning kwam terug: 'Heb gewoon vier dagen in het ziekenhuis gelegen'
Voor de mensen zonder medische kennis: myositis is een spierontsteking die verschillende oorzaken kan hebben en kan leiden tot de afbraak van spiervezels. Die ontsteking leek in de Tour weg, maar kwam daarna weer terug. 'Ik weet de datum nog steeds - 17 augustus. Ik werd wakker en toen ik de trap af ging, dacht ik: die spierspanning in mijn benen is weer terug.'
Wat doe je dan? 'Ik heb meteen de artsen van het team en ook mijn trainer gebeld. Ik heb een bloedonderzoek gehad en de waarden waren superhoog, en ik heb gewoon vier dagen in het ziekenhuis gelegen.' Het zou uiteindelijk einde seizoen betekenen voor De Jong, die nog wel aan het einde van het seizoen wat testen kon afleggen.
En dus kijkt de Nederlandse uit Bergen op Zoom vooral uit naar 2026. 'Ik wil terug naar Mallorca en kijken of ik hetzelfde kan doen, net als dit jaar. Maar ik ben eigenlijk dol op de races in Spanje, in Italië, en ook op Binda, waar ik dit seizoen ben gevallen en mijn sleutelbeen heb gebroken.'
'Ik weet wat voor soort races ik echt leuk vind en deze liggen me erg goed', gaat De Jong verder. 'En misschien ook wel eens een kleinere race. In Durango werd ik twee jaar geleden tweede en nu derde dit jaar, dus ik moet terugkomen om te winnen, ervoor te vechten. Er zijn zoveel mooie races, en de kalender voor volgend jaar is zo vol.'
Plaats reactie
0 reacties
Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.
Bekijk alle reacties