Laurens ten Dam en Thomas Dekker zijn lyrisch over hun deelname aan Gravel Unbound. De oud-wielrenners zijn weer terug in Nederland na hun deelname aan het spectaculaire Amerikaanse evenement van 320 kilometer over onverharde wegen.
Koersen op gravel is in de Verenigde Staten enorm groot en Gravel Unbound is dan ook zeer groot aan de andere kant van de Atlantische zee. Het staat bekend als het officieuze WK gravel en het belangrijkste wielerevenement van de Verenigde Staten. In de podcast Live Slow Ride Fast vertellen de vrienden over het avontuur en de bijzondere dingen die ze tijdens de race hebben meegemaakt: 'Het is niet uit te leggen wat je allemaal meemaakt bij die race.'
Laurens ten Dam was echt de ster daar, mensen kwamen costant handtekeningen aan hem vragen!
Even eerder had Ten Dam al beslag gelegd op een andere gravelrace, iets wat invloed had op zijn status volgens Dekker: 'Laurens was daar echt de ster. Je merkte dat heel veel mensen op hem gefocust waren nadat hij Gravel Loco's had gewonnen. Mensen kwamen handtekeningen vragen.' Ten Dam kon wel genieten van die aandacht en het winnen, iets wat hij in het wegwielrennen weinig meemaakte: 'Het is onwijs leuk, maar uiteindelijk is het wel erg vermoeiend ook dat je zoveel aandacht krijgt.' Ten Dam werd knap tweede.
Dekker kende pech: 'Ben toen door een man met een pick-up truck en een geweer naar de finish gereden'
De koers zelf verliep voor Dekker minder soepel, want na tachtig kilometer moest hij stoppen door een afgebroken zadel. Toen moest hij op zoek naar een lift richting de finish: 'Ik ben een kilometer of acht gaan fietsen buiten het parcours om naar een dorpje. Daar zag ik een man met kind en pick-up truck. Pistool in z'n zak, trump-aanhanger, maar hij hield van fietsen en heeft me naar Emporia gebracht.' Dat was even een hele andere wereld dan hij gewend was: 'Die man vertelde dat hij z'n geweer mee naar school had vroeger, omdat ze na school gingen schieten met vrienden. Toen was hij een jaar of veertien.'
Dekker komt, ondanks zijn vroege opgave, superlatieven tekort om Gravel Unbound te beschrijven. 'Je weet vanuit Nederland niet hoe bijzonder dit is. Een parcours met echt grof grind, mensen die de hele dag lek rijden. Tien uur en tien minuten 320 watt normalized. Mensen die wat dieper in het wielrennen zitten weten dat dat een hele bijzondere prestatie is.' Die prestatie had Ten Dam zelf ook niet aan zien komen: 'Ik had niet verwacht dat ik deze waardes nog in mijn benen had.'
En dan komt er nog bij kijken dat het fysiek een kwelling is, vult Ten Dam aan: 'Iedereen rijdt met bloed op de scheenbenen van opspattende stenen. Het is lastiger dan je denkt. Dennis van Winden wordt zevende en die heeft vier keer lek gereden.' Ondanks die zware beproeving, willen de Nederlanders volgend jaar weer meedoen, samen met wat andere vrienden. 'Dit moet je meemaken. De dingen je te zien krijgt, zijn niet uit te leggen. En iedereen die finisht, wordt toegejuicht alsof 'ie gewonnen heeft.'
Plaats reactie
0 reacties
Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.
Bekijk alle reacties