Bronzen Havik barst plots onzeker in tranen uit, Van de Wouw heeft bijzondere verklaring voor mislukte Keirin

Naast de gouden medaille van Harrie Lavreysen in de Sprint waren er nog meer Nederlandse mogelijkheden op eremetaal, op de laatste dag van het WK baanwielrennen in Chili. Hetty van de Wouw slaagde in tegenstelling tot Lavreysen niet in haar missie voor vier keer goud, daar Yoeri Havik in de Afvalkoers een bronzen plak pakte. In de interviews na afloop was er wel wat emotie.

In het geval van Van de Wouw was dat uiteraard negatieve emotie. Er was wel wat frustratie over haar uitschakeling in de halve finale van de Keirin. 'Ingesloten', zei ze als analyse. Dat ze in de voorrondes zelfs al voor heel even was uitgeschakeld, had een andere reden. Na een diskwalificatie mocht ze toch door naar de halve finale, na een race die door de derny helemaal anders liep dan gedacht.

'De derny reed vier rondes in plaats van drie', zei Van de Wouw bij de NOS. 'Ik ging daarom aan, omdat ik in vijfde positie zat en de derny vanaf daar niet kon zien. Ik dacht dat 'ie er na drie rondes uit was, maar hij stuurde niet uit. Hij deed nog een ronde en dat klopte niet. Daardoor deed ik al veel te lang een inspanning, waardoor ik niet meteen vol ging. Toen ik de snelheid liet zakken, liep het niet meer.'

Lees verder onder de foto

Havik laat emoties gaan na bronzen medaille in Afvalkoers

Havik sloot het WK in de Afvalkoers af bij de mannen. Elia Viviani pakte bij zijn afscheid als prof de wereldtitel en Havik kon dik tevreden zijn met brons. De Nederlander, in 2022 nog wereldkampioen in de Puntenkoers en in 2023 in de Koppelkoers (met Jan-Willem van Schip), concludeerde bij de NOS dat er misschien nog wel meer in had gezeten. 'Ik verschoot een dikke pijl door aan te vallen.'

Havik viel aan, omdat hij niet na de finish met spijt wilde achterblijven, zoals dat in de Puntenkoers dit WK wel het geval was geweest. 'Toen reed ik veel te voorzichtig. Ik was daar echt niet de nummer zeven in de wedstrijd en misschien zelfs wel beter dan de uiteindelijke nummers twee en drie. Daar deed ik mezelf te kort en dat wilde ik niet weer.'

De tranen schoten in zijn ogen. Want, zo legde Havik uit: de druk als baanrenner in Nederland is zó groot. 'Om er in Nederland bij te horen, moet je een medaille hebben. Dan leg ik mezelf zoveel druk op, terwijl ik ook gewoon twee keer wereldkampioen geweest ben. Toch twijfel je weleens aan jezelf, maar ik kan gewoon heel goed baanwielrennen en daar moet ik zelf in geloven, ook individueel.'

Want, de Olympische Spelen in 2028, daar wil Havik bij zijn, ondanks veel jonge gasten die opkomen. 'Ik moet laten zien dat ik beter of net zo goed ben als die jongens.'