Column: Vegni is een botte lul, maar wel één die staat voor zijn wedstrijd

Terwijl de Giro d'Italia afgelopen zondag zijn prachtige climax kende, ging het in de Ronde van Italië de laatste dagen vooral over staken en Mauro Vegni. Het peloton besloot te staken, vlak voor de start van een 258 kilometer vlakke etappe in de plenzende regen. Mauro Vegni was woest. Jumbo-Visma besloot na een positieve coronatest van Steven Kruijswijk op eigen initiatief te vertrekken. Mauro Vegni was woest. Terecht?...

Giro van mooi opgetuigd feest naar een grote chaos

De Giro d'Italia 2020 gaat de boeken in als één van de meest epische edities uit de historie. De strijd om het roze was werkelijk schitterend, íedere etappe was het volle bak koers en de verschrikkelijke omstandigheden in oktober maakten het tot een slijtageslag. De Giro d'Italia is al jaren mijn favoriet, om zijn onvoorspelbaarheid, gruwelijk zware ritten, fantastische cols en prachtige omgeving en dus was ik dit jaar weer een tevreden klant. Giro-baas Vegni zal echter vooral slapeloze nachten en heel veel hoofdpijn hebben overgehouden aan deze editie.

De 61-jarige Vegni is een trotse Italiaan, die al sinds 1995 de eindverantwoordelijke is bij RCS Sports en daarmee de Giro. De beste man zag in maart de grond onder zijn voeten wegzakken, toen het coronavirus aan alles een einde leek te maken. De Grande Partenza in Hongarije kon al snel de prullenbak in en heel lang leek er in 2020 helemaal geen Giro d'Italia te komen in het door corona zwaar getroffen Italië. Vegni werkte dag en nacht, sprak met burgemeesters, met alle eindverantwoordelijken, met de overheid... Er kwam toch een Giro. Italië in oktober was geen pretje, zo werd meteen al gezegd, maar de hele wielerwereld was in zijn nopjes dat Vegni en consorten er toch in geslaagd waren een Giro te presenteren.

Met wallen die groter waren dan die van een gemiddelde junk stond Vegni zo trots als een pauw bij de Giro-start. Het coronaprotocol was helder en leek zelfs strikter dan die in de Tour. Er stond een mooi deelnemersveld en iedereen was voornemens er een prachtige ronde van te maken. Het was als een mooi opgetuigd feest, met volle koelkasten, slingers aan het plafond en iedereen in een opperbest humeur. Maar zoals het zo vaak gaat bij dergelijke feestjes, stinkt het de volgende dag naar kots en alcohol, hangen de lampen nog half aan de bedrading en zijn er heel wat relaties gesneuveld. Vegni was de vader die alles had georganiseerd en de volgende dag zijn woning binnen kwam lopen. Het was een grote chaos.

Lees verder onder de foto

Vegni toont geen mededogen voor coronavirus

Eerst was er het coronavirus dat een enorme stempel drukte op de Giro. Simon Yates was de eerste renner die positief testte. Zijn ploeg Mitchelton-Scott haalde hem uit koers en fietste verder, maar toen er op de eerste rustdag nog eens vier mensen binnen de ploeg besmet waren, trok het team richting Vegni. Die begreep dat dit er te veel aan was, Mitchelton-Scott ging naar huis. Jumbo-Visma handelde een stuk rigoureuzer. Steven Kruijswijk testte positief en de Nederlandse formatie besloot de hele ploeg meteen uit koers te halen. Vegni bleef naar eigen zeggen verbijsterd achter. 'Waarom na één positieve test naar huis?', zo leek hij te denken.

Het coronavuurtje werd verder opgestookt door EF Pro Cycling, dat een brief stuurde naar de Giro om de ronde te beëindigen. Twee ploegen naar huis, elders ook besmettingen... We konden er maar beter mee stoppen. Thomas De Gendt stelde zelfs dat de Giro-organisatie omtrent positieve tests informatie achterhield of verdraaide en het verhaal dat zeventien Giro-agenten positief waren. Vegni bleef op dat moment koel en benadrukte dat het alles goed zou komen. De Italiaan kreeg gelijk. Het peloton haalde Milaan, zonder ook maar één extra besmette renner.

In Milaan was het moment voor Vegni om alle opgekropte woede er in één keer uit te gooien. De Giro-baas was woest over de brief van EF, woest over de ongefundeerde uitspraken van allerlei mensen over het coronaprotocol én hij was woest over het vertrek van Jumbo-Visma. De trotse Italiaan in Vegni nam de overhand en al het mededogen voor het coronavirus ging overboord. EF en Jumbo-Visma moeten vrezen voor hun toekomstige Giro-startbewijs, als we Vegni moeten geloven. Handel bij een Italiaan niet zonder overleg, want dan krijg je de volle laag.

Het is een heel lastige situatie. Dat Jumbo-Visma de Giro verliet, valt namelijk wel te begrijpen. De grote vraag is alleen of de beslissing achteraf gezien niet wat overtrokken was. Althans, dat lijkt de stok waarmee Vegni nu slaat. Waarom bij één positieve test naar huis? De tweede en derde week hebben bewezen dat het allemaal veel minder heftig was dan de paniek rond die eerste rustdag deed voorkomen. Anderzijds leven we in een raar jaar, met een coronaprotocol en dus ook andere maatregelen. Wie zich niet veilig voelt, moet doen wat goed voelt. De spagaat waar Vegni in zit, is dat zulke beslissingen ten koste gaan van zijn wedstrijd. Zijn Giro, waar hij zijn junk-wallen aan te danken heeft. En als het peloton dan gewoon Milaan haalt...

258 kilometer belachelijk? De Giro is belachelijk (zwaar)

Toen het coronamonster leek getemd, kon de blik weer op de koers. Die verveelde geen moment, totdat het peloton voor de negentiende etappe de hakken in het zand zette. Vlak voor de start van 258 vlakke kilometers besloot een deel te staken. Het goot van de regen, de renners stapten niet op. De daad van protest kreeg veel bijval, vanuit het peloton, maar vooral in de wielerwereld. Eindelijk nam het peloton stelling, eindelijk lieten de renners niet over zich heen lopen. Het valt te prijzen, maar veel meer dan bij het coronavraagstuk snap ik de woede van Vegni over de staking wel.

Het is mooi dat de renners hun stem laten horen, maar waarom voor een rit van 258 kilometer door de regen? Vegni hield zich nu niet in en schreeuwde voor de camera meteen dat dit belachelijk was. Hij en de Giro-organisatie hadden ondanks alle tegenslag een Giro georganiseerd. Sterker nog: in de derde week had hij door tegenstroming van de Franse autoriteiten de Agnello en Izoard moeten schrappen, waarna hij lief was met drie keer Sestriere. De rit van dik 250 kilometer hoorde al zeker een half jaar bij deze Giro. Was het te zwaar? Te risicovol voor het afweersysteem in coronatijd? Vegni kreeg het vlak voor de start op zijn bordje, niet een half jaar eerder, of op de tweede rustdag, of desnoods een avond van tevoren.

Het is niet zoals het hoort. Protesteren is prima, maar de manier waarop was verwerpelijk. Zo ga je niet met de Giro om, een wedstrijd die ervoor zorgt dat jouw ploeg het hoofd boven water houdt en jij als renner je loonstrook kunt blijven ontvangen in coronatijd. Bovendien is het de vraag of het protest an sich gerechtvaardigd was. Regen en dertien graden; kom op! Te weinig slaap door de vele transfers? Was dat niet ook al maanden bekend? Wie vindt dat 258 kilometer belachelijk is, kent de Giro niet. De Giro ís belachelijk, met zijn lange etappes en loodzware bergritten. Maar daarom is het ook de mooiste ronde. De Giro is een survival of the fittest.

258 kilometer, regen en kou op zichzelf is in mijn ogen geen reden voor protest. Wie dat niet aan kan, rijdt de Giro maar niet. Je weet als renner waar je aan begint als je naar de Giro gaat. De enige vraag die je kunt stellen, is of een survival of the fittest in coronatijd gerechtvaardigd was. Had Vegni vooraf meer rekening kunnen houden met het feit dat renners in drie maanden tijd een hele wielerkalender moesten afwerken, door de Giro iets minder zwaar te maken? Misschien. In de ogen van veel mensen is Vegni nu vooral een botte lul, maar in mijn ogen wel een lul die staat voor zijn wedstrijd. Een wedstrijd die in zijn ogen door meerdere partijen niet het respect heeft gekregen die het had verdiend. Laten we daarom ook een beetje begrip opbrengen voor de man, die zijn feest zo goed en mooi mogelijk had versierd en nu boos is dat 'zijn' huis is besmeurd. (foto's: Sirotti)

Bram van der Ploeg (Twitter: @BvdPloegg | e-mail: redactie@indeleiderstrui.nl)