Westra beleefde 'zwartste dagen' van zijn leven: 'Leefde op cocktail van drank en medicijnen'

Eerder deze week kwamen er al verhalen naar buiten over het cortisonen- en drugsgebruik van Lieuwe Westra, ditmaal citeert het Dagblad van het Noorden een gedeelte uit Westra’s boek ‘Het Beest’ over de periode vlak na zijn carrière. Naar eigen zeggen de zwartste dagen van zijn leven.

In 2017 besloot hij meteen te stoppen met wielrennen, ondanks een aanbieding van het Wanty-Groupe Gobert van Hilaire Van der Schueren. ‘In januari keerde ik terug naar Monaco en verloor ik mezelf in het nachtleven. Ik had een uitlaatklep die me uit bed kon houden. Elke nacht verzoop ik mijn negatieve gedachten en sliep ik uit tot het einde van de middag’, vertelt Westra. ‘Ik was volledig destructief bezig. Mijn familie kreeg amper contact met me en vreesden voor mijn leven. Het deed me weinig. Ik leefde op een cocktail van drank en medicijnen.’

Zijn familie probeerde Westra tevergeefs naar Nederland te halen. ‘Ik lag mezelf ellendig te voelen. Dit waren de zwartste dagen uit mijn leven. Ik had mezelf verloren. Ik ging kapot.’ Later die week zat Westra bij de huisarts. ‘Naast de strijd met mijn lichaamsgewicht en het beest in mijn hoofd, kreeg ik ook te maken met twee rechtszaken die mijn hele vermogen konden laten verdampen. Van de tonnen van Astana was al weinig meer over.’ Wat er vooral inhakte was een zaak tegen voormalig manager Andre Boskamp. ‘Ik was ervan overtuigd dat Boskamp bij kapot wilde maken.’

De geldzaken werkten verstikkend voor Westra: 'Elke keer dat ik erover sprak, stuurde mijn hoofd mij naar beneden de diepte in. Hoe was het mogelijk? Hoe kon het zover komen? Hield ik dan zelfs geen enkele cent over aan mijn wielercarrière? Als voormalig stratenmaker voelde ik me zo intens gelukkig met het salaris dat ik verdiende met wielrennen. Het was allemaal weg.’

Ten slotte kwam daarbij het nieuws dat Michele Scarponi was overleden. ‘Scarponi was mijn maat. Hij was één van de weinige renners bij Astana die open was en met mij probeerde te communiceren. In het begin communiceerden we via Google Translate. Ik tikte vaak ‘prutser’ in en liet de vertaling aan hem lezen. Dat vond hij prachtig. Vijf dagen voordat Scarponi werd aangereden, appte ik nog met hem. Ik feliciteerde hem met de dagzege in de Ronde van de Alpen. ‘Thanks amigo’, stuurde hij terug. Dat was het laatste wat ik ooit van hem hoorde. Het appje heb ik in mijn telefoon opgeslagen.’

Doe mee aan het Giro d'Italia spel van Zweeler! Schrijf je in, kies twintig renners, scoor punten en win veel geld!