Column: Aantrekken Tony Martin onderstreept ambitie LottoNL-Jumbo

Het was een opvallend bericht dat dinsdag online kwam. Tony Martin onderweg naar LottoNL-Jumbo. De officiële bevestiging van de ploeg is er nog niet, maar er zijn inmiddels steeds meer media die de overgang van de viermalig wereldkampioen tijdrijden naar de Nederlandse WorldTour-formatie melden.

Martin, de man die Fabian Cancellara onttroonde. Hij wint al een tijdje niet meer elke tijdrit waar hij aan meedoet. Dit jaar won hij alleen maar de nationale tijdrittitel. Hij lijkt de laatste twee jaren voorbijgestreefd door Tom Dumoulin en Rohan Dennis en ook de categorie daar net onder verslaat hij niet meer altijd. In de tweede tijdrit van de Giro kwamen zijn kwaliteiten weer naar boven, hij eindigde als tweede achter Dennis maar voor Dumoulin.

Ondertussen is Der Panzerwagen 33 jaar oud en gaat hij dus richting de nadagen van zijn carrière. Je zou je dus kunnen afvragen of de ploeg wel wat heeft aan de Duitser die eerder floreerde bij Quick-Step en HTC-Columbia. Het antwoord op die vraag is wat mij betreft een volmondig 'ja'. Met het aantrekken van Martin versterkt de ploeg zich in één keer op meerdere vlakken. Op plaatsen waar dat, gezien de ambities van de ploeg, ook nodig was.

Ten eerste voegt Martin natuurlijk veel toe aan de selectie voor de ploegentijdrit. Dat was een onderdeel waar Primoz Roglic en Steven Kruijswijk veel tijd verloren in de Tour van dit jaar ten opzichte van de concurrentie. De tijdritten van Martin zijn misschien niet meer op het niveau van een aantal jaar geleden, maar op de snelle tijdritfietsen van Bianchi kan hij een stevige impuls geven aan de ploeg van dit jaar. Zeker als je als ploeg de ambitie hebt om met Roglic voor de Tourwinst te gaan. Roglic eindigde dit jaar op 58 seconden van het podium. De achterstand op nummer drie Chris Froome in de ploegentijdrit? Een minuut en elf seconden.

Ten tweede is de Duitser een multifunctionele renner. Nu de ploegen in de Tour nog maar bestaan uit acht renners, zullen veel ploegen keuzes moeten maken. Het gaan voor een klassementsman en een sprinter zie je niet veel meer. LottoNL-Jumbo liet dit jaar zien dat het nog wel degelijk kan. Groenewegen won twee etappes en met Roglic en Kruijswijk werden plaats vier en vijf ingenomen.

Martin kan in de sprinttrein van groot belang zijn voor Groenewegen. Hij heeft bij Quick-Step al ontelbare keren laten zien in de laatste kilometers de sprinters en hun lead-out af te kunnen zetten. Iets waar het nog wel eens aan ontbrak in de eerste week van de Tour. Daarnaast hoeft hij ook niet direct te lossen als de weg wat omhoog loopt. In de eerste kilometers van een klim kan hij zijn werk verrichten en ook in de vallei is Martin een man die je graag aan je zijde hebt.

Ten derde zijn er nog de voorjaarsklassiekers. Met de komst van Wout Van Aert (in ieder geval in 2020 en misschien komend jaar al wel) was de ploeg op zoek naar ondersteuning voor de koersen over de kasseien. Martin vertelde twee jaar geleden al dat hij zich meer op de koersen in het voorjaar wilde richten, met name Parijs-Roubaix. Met Jansen, Roosen, Wynants en de volgens De Telegraaf terugkerende Teunissen is Van Aert goed omringd. Maar hoe lekker is het om daar ook nog een Tony Martin aan toe te voegen voor als je met een lekke band aan de kant staat.

LottoNL-Jumbo presteert dit jaar, zeker als je kijkt naar het budget, fantastisch. De ploeg boekte al 27 overwinningen en daar zullen er vast nog een paar aan worden toegevoegd. Met Groenewegen en Roglic heeft het twee wereldtoppers in huis in hun discipline. Met de komst van Tony Martin onderstreept het de ambitie die de ploeg uitsprak. (Foto: Katusha-Alpecin)