Moeder Van der Breggen had 'spuughekel' aan wielrennen: 'Duur en veel vuile was'

Anna van der Breggen maakt indruk met haar prestaties op de fiets, maar ook met heel kalme voorkomen naast de fiets. De Nederlandse lijkt alles volledig onder controle te hebben en daarvoor dankt ze in een interview met het Algemeen Dagblad het geloof en haar familie.

Van der Breggen, die dit jaar de Strade Bianche, de Ronde van Vlaanderen, de Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik won, zegt dat ze steeds minder doelen zoekt en gewoon geniet op de fiets. Daarnaast werkt ze kei-, maar dan ook keihard. 'Er zijn genoeg dagen dat ik mij minder sterk voel, nog niet hersteld ben, of geen zin heb om te trainen. Voor mezelf heb ik ook niet het gevoel dat ik altijd moet winnen. Ik zie sommige topsporters daar echt mee worstelen. Wat als je niet meer zo goed bent? Wat ben je dan nog waard? Maar dat hangt niet af van je prestaties. Veel winnen maakt mij nog geen beter persoon.'

Het zijn wijze woorden, onder meer uit de Bijbel. 'Ik haal er kracht uit. Dat wil niet zeggen dat er bij mij meer lukt omdat ik geloof, maar het geloof kan wel veranderen hoe je ergens tegenaan kijkt. Als ik alles voor een bepaalde wedstrijd heb gedaan en het podium haal, maar niet win, ben ik niet per se heel teleurgesteld. Moet ik dan alleen blij en tevreden zijn als ik win? Ik denk van niet. Dan zou topsport heel zwaar zijn', vertelt Van der Breggen, die verder een nuchtere achterban heeft. 'Ik kom uit een best groot gezin, met drie broers en een zusje. Ik ging als zevenjarige fietsen, net als mijn twee broers en later ook mijn zusje. Maar mijn moeder had echt een spuughekel aan wielrennen. Het was duur en er was veel vuile was. Ging ze een keer toch mee, was er meteen een massale valpartij voor haar neus. Daarna zei mijn moeder alleen: 'kom maar heel thuis'. Dus die support was er vroeger nooit.' (foto: Waalse Pijl)

Doe mee aan het Giro d'Italia spel van Zweeler! Schrijf je in, kies twintig renners, scoor punten en win veel geld!