Altijd nuchtere Roglic 'dankbaar' voor Pogacar: 'Zonder hem was ik niet zo goed geweest'

Primoz Roglic is altijd en overal de rust zelve. De ervaren Sloveen van Jumbo-Visma legt in gesprek met Cyclingnews uit dat hij het wielrennen zo losjes mogelijk probeert te benaderen. Er zijn per slot van rekening meer belangrijke dingen in de wereld.

'Ik zie moeilijkheden in het leven liever als een uitdaging dan als een probleem. Ik denk dat ik goed presteer en een fijn leven heb op die manier. Wat er op dit moment in de wereld gebeurt, herinnert ons eraan dat we moeten proberen te genieten. Als ik niet van het wielrennen zou genieten, met alle training en pijn, dan zou ik iets anders gaan doen. Ik wil namelijk blij zijn in het leven', aldus Roglic.

Het verbaast niemand dat de kopman zo in het leven staat. Bij tegenslagen op de fiets, is hij altijd de eerste om te relativeren. Er komt altijd weer een nieuwe dag. 'Ik sta niet graag te pronken met wat ik doe en heb geen grote mond. In onze sport moet je het laten zien op de fiets, met de benen, en niet op televisie. Ik denk dat mensen ervan houden als je niet opgeeft en blijft vechten en ik probeer die lieve boodschap over te brengen.'

Roglic is Pogacar dankbaar

De mentale weerbaarheid van Roglic werd dan ook meermaals getest in de afgelopen jaren. Denk alleen al aan de afgelopen twee edities van de Tour de France. In 2020 verloor hij op dramatische wijze het geel in de tijdrit op de voorlaatste dag. Dit jaar moest hij vroegtijdig opgeven na een crash. Addy Engels looft het doorzettingsvermogen van Roglic, die in beide seizoenen opstond en de Vuelta a España won. 'Hij is fysiek heel sterk, maar vooral mentaal. Hij heeft de kwaliteit om vooruit te blijven kijken, in plaats van in de teleurstelling te blijven hangen. Het is een groot deel van zijn persoonlijkheid, de manier waarop hij in het leven staat.'

Roglic blijft zichzelf uitdagen, op zoek naar nieuwe successen. Hij beaamt dat hij enorm is gegroeid de afgelopen jaren. 'Het is heel snel gegaan met mijn carrière. Ik was een laatbloeier en moest alles snel leren. Ik moest leren hoe ik moest fietsen, maar bovenal hoe ik moest lijden.' Daar kwam de afgelopen jaren bovendien nog een hele bult sterke rivalen bij, ook iets om mentaal mee om te gaan. Zo lijkt landgenoot Tadej Pogacar momenteel onklopbaar. 'Ik wil zeker terug naar de Tour om die proberen te winnen, maar als dat niet lukt, is het niet het einde van de wereld. Tadej pusht mij om de beste versie van mezelf te zijn, zonder hem was ik niet zo goed geweest. Hij stelt een uitdaging voor ons allemaal en daar ben ik dankbaar voor.'