Joseph Pidcock, ook wel Joey genoemd. Is het jongere broertje van Tom Pidcock. Toen de Brit eind vorig jaar overstapte van INEOS Grenadiers naar Q36.5 Pro Cycling Team, nam hij onder andere hem mee. En Joey Pidcock heeft een emotioneel verhaal over zijn weg daarnaartoe en de transfer, die toch een beetje een nieuw begin betekent.
De broertjes uit Leeds zijn allebei opgekomen via Trinity Racing. Joey reed daar de afgelopen twee jaar ook nog voor. Hele bijzondere resultaten haalde hij niet, desondanks voelde 2024 als een bevrijdend jaar. In een Instagram-bericht vertelt hij hoe dat mogelijk is.
Tekst gaat door onder de foto

Broertje Pidcock deelt emotioneel en mooi bericht
'In november 2023 begon ik met medicatie voor ADHD, kort na mijn diagnose, en het heeft mijn leven volledig veranderd. Het was alsof ik ineens niet meer door kniediep water hoefde te lopen, zoals ik dat mijn hele leven had gedaan', begint Pidcock zijn verhaal.
'Binnen vier maanden won ik mijn eerste race in meer dan drie jaar. Nog een maand later won ik mijn eerste UCI-wedstrijd. Het is niet zo dat die medicatie een magische oplossing is – ze hebben mijn hersenschudding niet genezen of Covid ongedaan gemaakt dat de rest van mijn jaar verpestte. Ik moet nog steeds wekelijks naar een psycholoog, en het is niet zo dat ik niet hard moet werken voor wat ik wil bereiken. Maar vroeger voelde ik me altijd depressief en ongemotiveerd. Ik had moeite met sociaal doen, met het maken en vooral behouden van vrienden. En dat ging niet alleen over motivatie voor wielrennen – het was alles. Vrienden zien, avondeten koken, mijn moeder terugappen, naar bed gaan, opstaan', klink het in het emotionele bericht.
Tekst gaat door onder het bericht
Joey was zonder zijn familie verloren geweest
Het moeilijkste voor Joey Pidcock was dat hij zichzelf niet kon helpen. Hij realiseerde zich niet eens dat wat hij voelde niet normaal was. Hulpen zoeken deed hij daarom niet, terwijl dat juist nodig was om van zijn problemen af te komen. Nu eindelijk heeft hij een stukje van die oplossing. 'Het was alsof ik op mijn 21ste het leven helemaal opnieuw moest leren. Ik heb al een lange weg afgelegd, maar ik denk dat het eerlijk is om te zeggen dat er nog werk te doen is', schrijft de 22-jarige Brit.
'Misschien heb ik Asperger en ADHD, maar ik denk niet dat het label ertoe doet. Ik vraag geen medelijden voor dit alles, ik denk alleen dat de wereld denkt dat ADHD gewoon betekent dat je niet stil kunt zitten op school, maar uit mijn ervaring is het veel ingrijpender dan dat. Kortom, ik heb alles te danken aan mijn familie die me heeft geholpen om te komen waar ik moest zijn. Zonder jullie was ik behoorlijk verloren geweest. Dankjewel, mam!'
Pidcock voelt zich bij zijn nieuwe Zwitserse team helemaal thuis. Bovendien rijdt hij nu in dezelfde ploeg als zijn oudere broer. 'Ik ben heel dankbaar en enthousiast voor de komende jaren. Ik zou hier geen plek hebben geaccepteerd als ik niet dacht dat ik het aankon. Ik zal ervoor zorgen dat het ieders tijd waard is. Bedankt aan iedereen die me hier heeft gebracht en aan iedereen die me nog verder zal brengen', besluit Joey Pidcock zijn verhaal.
Plaats reactie
0 reacties
Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.
Bekijk alle reacties