Column: Geen discussie over salarisverschillen meer? Het spijt me voor onze lezer

Het verschil in prijzengeld in het mannen- en vrouwenwielrennen is nog altijd schrikbarend hoog. Een lezer vroeg ons per mail om de discussie hierover niet meer te voeren. Helaas heeft dat in de vorm van deze column een tegenovergesteld effect bereikt.

Vorig weekend stond de allereerste editie van Parijs-Roubaix voor vrouwen op het programma. Een mijlpaal, want voor deze wedstrijd werd in het vrouwenpeloton al zo lang gestreden. Toch wees een collega-redacteur, Gabriël Melching, ons afgelopen week nogmaals op het bizar hoge verschil in prijzengeld tussen het mannen- en vrouwenpeloton. Waar de winnaar bij de mannen, Sonny Colbrelli, 30.000 euro in ontvangst mag nemen, ontving Lizzie Deignan een schamele 1535 euro van de organisatie. Een bedrag dat overigens gecompenseerd werd door haar sponsor Trek.

Naar aanleiding van deze gegevens haalden we de discussie deze week al kort aan in onze Nabeschouwing. ‘Problematisch’, zo omschreef mijn collega het genoemde bedrag. Volgens hem wordt het ons – daartoe bereken ik de kijker, de wielermedia, maar ook sponsors – moeilijk gemaakt om de vrouwensport serieus te nemen. Een echte oplossing kwam er niet naar voren in het gesprek. Ergens logisch. Als wij twee dat in een uurtje hadden kunnen bedenken, had een ander dat vast ook al lang kunnen doen.

Discussie overbodig? Integendeel

Toch kregen we naar aanleiding van de Nabeschouwing een reactie van een lezer. De vraag: of we wilden stoppen met de discussie rond het verschil in prijzengeld. Volgens onze lezer, de naam bij ons bekend, was het namelijk onmogelijk om de mannen met de vrouwen te vergelijken. Het verschil in sponsorbelangen en de kortere raceafstanden maakten elke vorm van verdere discussie volgens hem overbodig.

Volgens mij is een dergelijke redenering juist toonaangevend waarom we de discussie wél op gang moeten houden. We kunnen niet blijven terugvallen op het goedpraten van verschillen onder het mom van minder sponsorinteresse. Het proces erachter verloopt vele malen dynamischer. Natuurlijk, een interessante sport trekt de nodige grote sponsors aan. Aan de andere kant zorgt de komst van die sponsoren er ook weer voor dat de sport interessanter wordt. Een wisselwerking dus, maar ook deze weergave is (toegegeven) een simplificatie van de werkelijkheid.

Tegenovergesteld effect bereikt

Onze lezer heeft wellicht ergens een punt om zich af te vragen of het gerechtvaardigd is om evenveel prijzengeld uit te reiken aan iemand die de helft van de afstand verreden heeft van de mannenwedstrijd. Je kunt jezelf echter ook afvragen of het eerlijk is dat de vrouwenwedstrijd vrijwel altijd op het commercieel minder interessante tijdstip verreden wordt dan de mannenwedstrijd. Bij veel wedstrijden wordt het een tijdslot ergens in de ochtend, of soms op een totaal andere dag. Het zijn zaken waar we onszelf best bewust van mogen zijn.

De situatie is niet dusdanig zwart-wit als hoe deze soms, ook in de wielermedia, geschetst wordt. Verontwaardiging, of een beschuldigende vinger, is snel gebeurd. Even stilstaan bij de vraag hoe alle lijntjes precies lopen, is wat lastiger. Precies daarom moeten we de discussie wel op gang houden. Het spijt me voor onze lezer, die met zijn mail juist het tegenovergestelde effect bereikt heeft. Het kan namelijk toch iemand aan het denken zetten. Iemand die een stap durft te maken om bestaande instituties te doorbreken (kijk bijvoorbeeld naar hoe ze het bij het veldrijden in Waterloo doen). Dan hebben we het later wel weer over het zetten van de volgende stap.

Door: Jannick van der Hooft - j.vanderhooft@indeleiderstrui.nl