Demi Vollering kwam naar het NK, viel en overzag de schade: 'Nu denk ik: was ik maar thuisgebleven'

Het was niet het NK wielrennen van Demi Vollering, zaterdag in Ede. Na het skippen van de nationale tijdrit op dinsdag reisde ze vanuit Zwitserland wel af naar het NK op de weg, maar daar kwam ze in de slotfase ten val en overschreed ze uiteindelijk als 72e de finish. Na afloop deed ze bij onder meer In de Leiderstrui haar relaas.

Geen NK tijdrijden dus, maar wel de nationale titelstrijd op de weg. Net als zusje Bodine Vollering, die de finish als 44e passeerde. 'Ik startte om het team te helpen en het is ook goed om af en toe dit soort wedstrijden mee te pakken, voor de snelheid, chaos en het positioneren. Koersen op een manier zoals je vroeger begonnen bent', aldus Vollering.

Dat deed ze twee weken nadat ze totaal ineenstortte na de slotrit van de Ronde van Zwitserland voor vrouwen. Daar gaf Vollering aan dat het allemaal wel even op was. 'Ik was een beetje ziek in de Ronde van Zwitserland, dus daarna heb ik eventjes gas teruggenomen en het NK tijdrijden afgezegd. Na Zwitserland was ik compleet leeg en kon ik even niet aan wedstrijden denken, maar de batterij is weer flink aan het opladen. Zondag vlieg ik naar Frankrijk en maandag ga ik drie weken op hoogte voor de Tour de France.'

Lees verder onder de foto!

Vollering lag onderop de stapel na valpartij: 'Gelukkig ben ik lenig'

Maar eerst was er dus het NK, waar Vollering in de slotfase bij een grote valpartij lag. 'Voor me reden ze tegen elkaars achterwiel en daar was met 50 kilometer per uur geen ontkomen meer aan. Ik was heel blij toen ik eenmaal op de grond lag, want toen dacht ik: volgens mij heb ik mijzelf netjes op de vloer gelegd en ben ik heel.... pfieuw. Dan zucht je van opluchting. Ik lag onderop de stapel en het was een beetje zaak om mijn hoofd te beschermen. Gelukkig ben ik lenig, want ik zat in een soort van spagaat.'

'Ik geloof dat ik er niets aan over heb gehouden, al heb ik wel een flink verzuurde arm, nek en schouder. Ik kan alles nog bewegen, dus volgens mij is alles nog heel, maar ik vertrouw mezelf daarin nooit zo, omdat mijn pijngrens best hoog is', aldus Vollering. 'Ik denk niet dat er iets kapot is en gelukkig is de eerste week van een hoogtestage altijd nog een beetje aanpassen en rustig aan. Ik denk niet dat het mijn programma heel erg in de weg gaat zitten.'

'Het zal even extra energie kosten, maar dat hoort er soms bij. Tijdens de koers denk je niet aan vallen en heel blijven, nee. Misschien had degene die viel het kunnen voorkomen, maar alles wat erachter zat niet. Nu denk ik: was ik maar thuisgebleven, maar het is oké', aldus Vollering die onderweg ook nog enkele keren aanviel. 'Verder heb ik lekker kunnen koersen en er met aanvallen het beste proberen uit te halen. Het had voor mij ook geen zin om de gehele dag af te wachten en dan twintigste te worden in een sprint.'