Gokken en verliezen voor Gruel, uitstekende benen tonen en ploeg zien verdwijnen voor Laporte: 'Was helemaal alleen'

Parijs-Tours zorgde ook dit jaar weer voor spektakel. Matteo Trentin was de uiteindelijke winnaar en zorgde voor een grappig interview, maar de verhalen van de renners daarachter zijn minstens zo interessant. Christophe Laporte toonde eindelijk weer eens zijn benen van voorgaande jaren, terwijl Thibaud Gruel diep in de finale gokte en uiteindelijk verloor. Beide mannen deden na afloop hun verhaal.

Het was Laporte die we zondag veelvuldig in het offensief zagen. Toen er twee man was weggeslopen, zette de Fransman met een versnelling een achtervolgende groep op. Niet veel later was het opnieuw hij die op een korte beklimming doortrok, wat betekende dat Mathias Vacek (Lidl-Trek) de rol moest lossen.

Uiteindelijk werd het, door gepoker bij de twee heren op kop (maar daarover later meer), een sprint van zes renners, waarbij Decathlon AG2R La Mondiale twee renners mee had. Stefan Bissegger trok de sprint voor ploegmaat Paul Lapeira uit, maar het was Trentin die wist te winnen. Titelverdediger Laporte kwam het dichtst bij de Italiaan en werd op die manier tweede.

'We hebben gevochten om terug in de koers te komen', begon de Fransman na afloop zijn relaas tegenover de organisatie. 'We kwamen in de finale, Bissegger begon de sprint en ik had niet veel meer in mijn benen; ik kreeg zelfs kramp. Ik geloofde het niet echt en aan het einde zag ik dat iedereen er vol voor ging.'

Lees verder onder de foto!

'Toen verloren we alle controle over de koers', concludeert Laporte

De krampen waren heftig, zo kunnen we opmaken uit de woorden van Laporte. 'Ik wilde uit het zadel springen, maar dat lukte niet door de krampen. Ik dacht dat ik terug kon komen, maar dat lukte ook niet. Matteo was sterk; hij verdiende zijn overwinning vandaag', complimenteerde de Fransman de 36-jarige winnaar.

Visma | Lease a Bike had wel degelijk de touwtjes op bepaalde momenten in handen, maar verloor die op een cruciaal moment. 'We hadden de volledige controle, maar toen verloren we alle controle over de koers. Ik was helemaal alleen; er waren veel aanvallen. Ik concentreerde me op Lidl-Trek. Ik probeerde mezelf buiten de koers te houden, want ik had niet veel keus.'

Toch was het goed om te zien dat Laporte weer reed zoals we hem voorgaande jaren zagen koersen, na langdurige ziekte. 'Ik reed goed, maar ik kwam iets tekort voor de sprint. Dat is echt jammer, maar ik ben erg blij met hoe ik gereden heb, met het niveau dat ik nu heb. Als iemand mij een paar maanden geleden had verteld dat ik dit resultaat kon behalen, had ik er meteen voor getekend.'

Lees verder onder de foto!

Gruel gokte en verloor, maar: 'Heb er echt van genoten'

Op plek vijf in de daguitslag vinden we Gruel terug. De Fransman sloop sluw weg met Lapeira en het tweetal reed een mooie voorsprong bij elkaar. Het hield ook de achtervolgers lange tijd achter zich, maar met nog iets meer dan een kilometer te gaan, werd er gepokerd en naar elkaar gekeken. Binnen no-time sloten de achtervolgers aan en zo werd het een sprintje van zes.

'Ik heb er echt van genoten', zei Gruel, die geboren is in de finishplaats, desondanks na afloop. 'Ik was thuis en de fans moedigden me de hele weg aan. Ik probeerde ervoor te gaan, maar Paul (Lapeira, red.) counterde me, en ik probeerde in het wiel te kruipen. We gingen samen weg, we hadden een goede verstandhouding, ik denk dat we allebei sterk waren.'

Lees verder onder de foto!

'Ik had plezier, dat is het belangrijkste'

Toch werd er daarna gegokt. 'Na afloop keken we elkaar een beetje raar aan in de finale, maar ik waagde de gok. Ik zei tegen mezelf: "O jee, uiteindelijk is het maar een spelletje, ik ga plezier hebben tot het einde, het kan me niet schelen. Ik wil winnen, niet als tweede eindigen." Ik heb gegokt en ik heb er geen spijt van.'

'Toen ik als vijfde over de finish kwam, was het wel even wennen', was Gruel eerlijk. 'Maar hé, ik had plezier, dat is het belangrijkste. Ze zeiden op de radio: 'Niet kraken, niet kraken.' Lapeira kraakte ook niet. Hij zei tegen me: "Je bent thuis, het is aan jou om de verantwoordelijkheid te nemen."'

Zo leek het feit dat de koers in zijn geboortestad finishte Gruel toch een beetje tegen te werken. 'Misschien had hij gelijk', was hij eerlijk over de woorden van zijn vluchtgenoot. 'Ik geloofde er nog steeds in en begon er al vroeg aan. Ik wilde geen spijt krijgen, maar het is niet gelukt', besloot de Fransman.