IDL Retro | Wim Vansevenant, de man die moest remmen op de Champs-Elyseés om laatste te worden

Donderdag 23 december 2021 is de dag dat Wim Vansevenant vijftig kaarsjes mag uitblazen. Tegenwoordig is die (achter)naam vooral bekend vanwege zoon Mauri, maar zo'n vijftien jaar geleden was het vader Wim die het mooie weer maakte op het vlakke.

Vansevenant zal niet direct een lampje doen branden bij onze jongere Nederlandse lezers, maar wordt in eigen land toch wel bestempeld als een cultheld. Eentje van het niveau Kenny van Hummel, de Nederlandse sprinter die in 2009 dagelijks de journaals halen door als laatste van het peloton door de Alpen en Pyreneeën te baggeren.

De Belgische variant is dus Vansevenant, die een heus Tourrecord op zijn naam heeft staan: hij eindigde het vaakst op de laatste plaats van de Tour de France. Dit kreeg Vansevenant, die bij Lotto in die jaren vooral voor de Australiërs Robbie McEwen en Cadel Evans reed, voor elkaar in 2006, 2007 en 2008. In vijf deelnames - 105 etappes dus - finishte Vansevenant één maal bij de eerste twintig in een Tourrit.

Vansevenant haalt maximale uit loopbaan als laatbloeier

Eigenlijk is het al een hele prestatie dat Vansenant tot vijf keer toe de Tour de France heeft betwist. Hij was namelijk allesbehalve een toptalent in zijn jongere jaren: pas in 2000, op 28-jarige leeftijd, kwam hij in de WorldTour terecht. Bij het Farm Frites van onder meer Peter van Petegem en Servais Knaven was hij een man van de eerste uren, een rol die hij altijd vol verve vervulde.

Bij die ploeg zal 2003 het absolute hoogtepunt zijn geweest: Van Petegem schreef in dat jaar de dubbel Ronde van Vlaanderen-Parijs-Roubaix op zijn naam, met adjudant Vansevenant aan zijn zijde. Het was het eerste jaar van Vansevenant bij de Lotto-ploeg, die hij tot het sluitstuk van zijn loopbaan zou dienen,

Het jaar daarna, in 2004 dus, mocht de knecht op 32-jarige leeftijd zijn debuut maken in 's werelds grootste koers, de Tour de France. Hij sloot af als 140e van de 147, niet bepaald een prestatie om over naar huis te schrijven. In 2005 werd hij voorlaatste, waarna hij In 2006 hij voor het eerst verstrikt raakte in de 'strijd' om de laatste plaats, al was het per toeval. 'De Belgische pers bleef maar schrijven over mij en Gert Steegmans, die voor mij stond. Zo werd het uiteindelijk nog een strijd.'

Stilstaan op de Champs-Elysées

In 2006 mocht het dan een strijd voor de Belgische pers zijn, Vansevenant merkte dat de Rode Lantaarn hem in de criteriums na de Tour de France geen windeieren opleverde. Zodoende werd hij ook in 2007 laatste, door standaard zichzelf uit te laten zakken nadat het werk voor de kopmannen gedaan was. Niemand bedreigde hem in zijn jacht op de laatste plek, al is het nog wel leuk om de voorlaatste van dat jaar te benoemen: Geraint Thomas, de Tourwinnaar van 2018.

In zijn laatste Tour de France, die van 2008, liep het wel uit op een serieuze strijd voor Vansevenant. Met nog twee ritten, een tijdrit en de etappe op de Champs-Elysées, te gaan was het gat tussen hem en Bernhard Eisel zo'n veertig seconden, met de Oostenrijker op de laatste plek. Vansevenant bracht hier verandering in door de tijdrit zo sloom af te werken dat Eisel wel sneller moest doen, en op die manier was hij terug op zijn favoriete laatste plek.

In de slotrit door Parijs wilde Eisel de rollen omdraaien: hij liet zich gehaaid als hij was uitzakken, maar de Belg had zijn plannetje door: Vansevenant nestelde zich netjes in het wiel van zijn concurrent en haalde op die manier andermaal de laatste plek binnen. Aan het einde van dat jaar stopte hij met koersen, maar nu is er zoals bekend weer een Vansevenant terug in het peloton: Mauri is momenteel herstellende van een gebroken duim, maar zijn vader zal naar verwachting niet hoeven te vrezen voor zijn Rode Lantaarn-record. Vansevenant is namelijk klimmer van beroep.

Tom van der Salm (Twitter: @TomvanderSalm) | e-mail: t.vandersalm@indeleiderstrui.nl)