(Nog) geen tijd gepakt op Del Toro, maar Carapaz kijkt alleen maar naar Finestre: 'Morgen zal anders zijn'

Richard Carapaz wist geen tijd te pakken op roze truidrager Isaac Del Toro, maar in de negentiende etappe van de Giro d'Italia kregen we wel de bevestiging: als iemand de Mexicaan kan bedreigen, dan zal het waarschijnlijk El Jaguar de Tulcan zijn. Met een demarrage pakte hij 26 tellen op naaste belager Simon Yates, en het roze blijft in het zicht met nog één loodzware beproeving voor de boeg.

Op de Col de Joux, de voorlaatste beklimming van de dag, deelde Carapaz al een speldenprik uit. Maar op de laatste, niet al te lastige helling, was het vol gas voor de kopman van EF Education - EasyPost. Alleen Del Toro kon hem volgen. 'Ik denk dat we allemaal best op de limiet zaten, maar ik wilde het nog steeds proberen. Uiteindelijk was het best een goede rit', vertelt hij in een persverklaring van zijn ploeg.

Ook al kon hij de 21-jarige leider van het algemeen klassement niet van zich afschudden, dat lukte wel met onder anderen Yates en Derek Gee. Zo staat de kleine klimmer steviger op de tweede plek in de rangschikking. 'Ik heb wat jongens achtergelaten in het algemeen klassement en kwam met Del Toro aan. Daar ben ik erg blij mee. We hielden het tempo hoog aan de top van de klim.' Carapaz werd derde in de rit en verloor zo twee bonificatieseconden aan Del Toro, maar hij pakte zelf vier op Yates. Vlak na de finish vertrouwde hij Cycling Pro nog toe: 'Morgen zal het anders zijn. Het zal langer en moeilijker zijn, en er zullen geen andere kansen meer zijn.

Lees verder onder de foto!

Vol vertrouwen naar 'eeuwige' Finestre: 'Nu is Richie op z'n best'

De rit van zaterdag wordt de cruciale dag. Met de Colle delle Finestre als scherprechter en de aankomst in Sestrière is er meer dan genoeg toneel om op te strijden. 'Morgen verwachten we veel strijd, net als vandaag, wat invloed heeft gehad op veel renners', vertelt ploegleider Juan Manuel Garate. 'De Colle delle Finestre is een klim die eeuwig voelt, eindeloos. Alles kan daar gebeuren, maar dan moet je nog steeds naar Sestrière rijden. Zelfs al is de wind gunstig, dan moet je veel geven om daar te komen. Ik deed het in 2005 en het was heel lastig.' De Spanjaard werd toen zelf vierde in de rit, en vijfde in het algemeen klassement.

Trots is het woord wat men kan gebruiken bij de Amerikaanse ploeg, als men kijkt naar de kopman. Na een ietwat stroeve start is hij weer helemaal de oude. 'Richie is heel goed, hij heeft zoveel werk gedaan om zich aan te passen aan de renners en het team, en vice versa. Nu is hij op z'n best sinds hij bij de ploeg zit en hij heeft al mooie momenten gehad voor en tijdens de Vuelta van vorig jaar, maar nu hij meer solide. Hij is de Richard Carapaz die we allemaal kennen, iemand die grote rondes kan winnen.'