Pogacar vervolgt Tourbetoog: 'Ik stond schaakmat, Van Aert brak me toen hij op kop ging sleuren'

Deel één van zijn blog was al boeiend, maar Tadej Pogacar is nog lang niet uitgesproken over de Tour de France van afgelopen zomer. De jonge Sloveen vertelt op de website van RTV Slo verder over zijn belevenissen in Frankrijk,

Schreef Pogacar in deel één van zijn blog nog over zijn Tourvoorbereiding, de coronabesmettingen bij UAE Team Emirates en de aanval van Jumbo-Visma op hem in etappe 11; in deel twee gaat hij in op de dagen die volgden. Pogacar moest plots tijd terugpakken op Jonas Vingegaard en in eerste instantie ging hij daar ook vol voor. 'Op de top van de Granon (waar Vingegaard de gele trui pakte, red.) was ik teleurgesteld, maar al snel dacht ik vooruit, naar de Alpe d'Huez de dag erna. Aan de voet van de Granon zag ik mijn verloofde Urska en samen hebben we tijd doorgebracht in het hotel. Dat gaf me energie, ze heeft me echt geholpen.'

Nerveuze Pogacar bleef proberen

In de dagen die volgden zagen we tientallen aanvallen van Pogacar, die op alle mogelijke manieren probeerde om Vingegaard te lossen. 'Op de Alpe d'Huez voelde ik me oppermachtig, beter dan de dag ervoor. Ik heb geprobeerd aan te vallen, maar Jonas had Sepp Kuss bij zich en samen waren ze soeverein. Misschien had ik iets meer in mezelf moeten geloven en nog iets harder moeten pushen. We zullen nooit weten of het voor verschillen had gezorgd.'

Naarmate de Tour vorderde, slonken de kansen voor Pogacar om nog tijd terug te winnen. 'Ik probeerde het iedere dag, maar werd van binnen steeds nerveuzer. Ik gaf nooit op, brak een record op de klim naar Mende, maar ik kwam niet van Jonas af. Ik heb een strak tempo gereden en heb het geprobeerd met een golf aan demarrages, maar het is helaas niet gelukt. In de Pyreneeën voelde ik de dominantie van Jonas op Peyragudes en voelde ik al dat ik geen tijd zou pakken. Ik reed mezelf niet over de kop en won de rit.'

Van Aert zorgt voor knock-out bij Pogacar

Op de laatste klim van de Tour, de Hautacam, verwachtte iedereen een slotoffensief van Pogacar. Het was echter Vingegaard die de puntjes op de i zette. 'Ik was dolblij met mijn ritzege op de Peyragudes en besloot daar dat ik richting de Hautacam alles zou doen om nog verschil te maken. Ik had op de voorlaatste klim het gevoel dat ik Jonas kon lossen, maar hij sprak met de benen. In de afdaling viel ik en vanaf dat moment wist ik dat ik niet meer mijn beste zelf kon zijn. Ik stond schaakmat toen Jonas wachtte op zijn ploeggenoten, aanvallen was onmogelijk.'

Op Hautacam was het Wout van Aert die in zijn groene trui vanuit de kopgroep de nekslag toediende aan Pogacar, zo biecht de Sloveen op. 'Jumbo-Visma was het sterkste team, vooral in de laatste week. Van Aert brak me toen hij op kop ging sleuren voor Jonas. Ik besloot mijn eigen tempo te rijden, aan 6 watt per kilogram. Ik wist dat ik daardoor nog een minuut zou verliezen, maar daar maakte ik me al geen zorgen meer om. Ik had vanaf dat moment niet meer het gevoel dat ik de Tour kon winnen. In de tijdrit op de voorlaatste dag was het alles of niets en op basis van de cijfers reed ik een goede tijdrit. Ik neem echter mijn hoed af voor Jumbo-Visma. Ze waren uitzonderlijk, de beste dit jaar. Van Aert had waarschijnlijk de slotetappe ook nog gewonnen, maar ze besloten om de eindzege samen te vieren op de Champs-Elysées.