Remco Evenepoel komt met uitgebreid statement terug op Touropgave en doet straffe onthulling: 'Brak rib op BK'

Remco Evenepoel heeft voor het eerst na zijn opgave in de Tour de France van zich laten horen. De Belg van Soudal Quick-Step plaatste een statement op zijn sociale media, waarin hij onthulde dat hij bij een val op het BK een rib heeft gebroken en daarmee dus van start ging in de Tour.

Lees verder onder de foto!

Statement Remco Evenepoel na opgave Tour de France

'Wat bedoeld was als het hoogtepunt van mijn seizoen, werd een teleurstelling.

De Tour de France was mijn grote doel. Na mijn val in december deed ik alles met één duidelijk doel: klaar zijn voor juli. Dat doel gaf me focus, maar het zorgde ook voor veel tijdsdruk.

De wintermaanden, normaal de periode waarin we een solide basis voor het seizoen leggen, werden overgenomen door revalidatie en herstel.

Ik had geen andere keuze dan geduldig te zijn: ik moest genezen. Toen ik eindelijk weer mocht trainen, ging alles ineens snel.

Het werd een constante race: een race om op tijd terug te zijn voor de klassiekers in april, een race om naar hoogte te gaan, een race om klaar te zijn voor de Tour... Ik had constant het gevoel dat ik achter de feiten aanliep.

Tijdens het trainen voelde ik me nooit echt mezelf: mijn gebruikelijke gevoel was er niet.

Maar ik bleef geloven. Ik wilde de droom niet opgeven.

We dachten dat de rust tijdens de revalidatie me genoeg herstel had gegeven. Maar in werkelijkheid had mijn lichaam nooit echt rust gehad. Het werkte nog steeds hard om te genezen van de breuken en het trauma van de val.

Achteraf gezien was ik niet overtraind, maar wel uitgeput.

Ik zat al op een laag pitje vóór de Tour überhaupt begonnen was. En toen, vlak voor de Tour, kwam er nog een val.

Tijdens het nationaal kampioenschap brak ik opnieuw een rib. Niet het ergste, maar zeker niet ideaal.

Dus ik stond aan de start van de zwaarste koers ter wereld met een gebroken rib en een vermoeid lichaam. Geen ideale combinatie.

Maar ik wilde mijn doel, waar ik zo hard voor had gevochten, niet loslaten.Ondanks alles gaf ik alles.

Ik wist een etappe te winnen, droeg enkele dagen de witte trui en stond hoog in het klassement.

De eerste week ging goed, alles in overweging genomen. Maar in de tweede week begonnen de gevolgen van al die inspanningen zichtbaar te worden.

Ik hield vol, maar diep vanbinnen wist ik dat ik niet op mijn best was. Tot mijn lichaam uiteindelijk zei: "Genoeg."

Op dag twaalf kraakte ik.

Alles wat ik tot dan toe had meegedragen haalde me in. Maar nog steeds wilde ik niet opgeven. Ik heb zo hard gevochten als ik kon.

Voor jullie, mijn fans, wilde ik tot de laatste druppel geven van wat ik nog had. Maar twee dagen later voelde ik me volledig leeg.

Dat was het moment dat ik besloot van de fiets te stappen. En daarbovenop kwamen de eerste tekenen van een infectie.

Wat begon als een vaag ongemak, veranderde in een flinke sinusinfectie in de dagen die volgden.

Het kwam hard aan.

Die dag werd één van de rauwste en meest kwetsbare momenten uit mijn carrière. Ik brak. En vreemd genoeg ben ik er trots op.

Het vergt kracht om te laten zien dat dingen niet altijd gaan zoals je wilt. Dat zelfs als je iets heel graag wilt, je lichaam soms andere plannen heeft. Dat moment, hoe moeilijk het ook was, liet zien dat ik mens ben. Met hoogte- en dieptepunten.

De Tour verlaten was de zwaarste beslissing die ik in lange tijd moeten maken heb. Maar het was wel de juiste. Voor één keer heb ik echt geluisterd naar mijn lichaam. En ik hoop dat dat een boodschap uitstuurt, zeker naar de jongere renners.

Het is oké om te stoppen.Het is oké om je moe te voelen. Het is oké om menselijk te zijn.

Soms is een stap terugzetten het sterkste dat je kunt doen. Nu neem ik mijn tijd om te rusten en te herstellen.

Dank voor alle steun. Het betekent meer voor mij dan je beseft.'