Tadej Pogacar kan weinig met morrend Soudal Quick-Step: 'Domen Novak reed al 150 kilometer op kop'

Tadej Pogacar is te kloppen. Dat was de voornaamste conclusie na de Amstel Gold Race. De Sloveen van UAE Emirates-XRG overtoepte een aanval van Julian Alaphilippe, maar kreeg nadien toch te maken de terugkerende Remco Evenepoel (Soudal Quick-Step) en de uiteindelijke winnaar Mattias Skjelmose van Lidl-Trek. Op zijn persconferentie als podiumklant keek Pogacar uitgebreid terug op zijn dag in Zuid-Limburg.

Pogacar beantwoordde de aanval van Alaphilippe op de Kruisberg, wat utieindeijk één van de cruciale momenten in koers was. Ik volgde Alaphilippe daar. Ik weet niet of hij dacht dat de streep op de top van die klim lag, maar hij ging als een raket de klim op', lachte Pogacar al in zijn flashinterview. 'Daarna ging ik alleen, maar het bleef super close. De achtervolgers waren sterk, dus ik moest veel geven. Uiteindelijk was het net te ver voor me.'

Lees verder onder de foto!

Persconferentie Tadej Pogacar na Amstel Gold Race

Tadej, wat maakte deze wedstrijd zo zwaar voor jou?
'Alaphilippe.' (lacht)

'Twee sterke gasten reden uiteindelijk achter me aan en dat was natuurlijk pittig. Of ik te vroeg ging? Ik volgde Alaphilippe gewoon, want dat is een renner die je nooit mag onderschatten. Daarna reden we goed samen en ik dacht dat het een goede zet was, maar nadat hij loste was dat plots niet meer zo. In het peloton konden enkele knechten nog kopbeurten doen, maar ik besloot toch door te zetten. Ik hoopte dat ze naar elkaar zouden kijken, maar ik ben all-in gegaan. De tegenwind hielp ook niet mee, moet ik zeggen. En in de sprint lukte het me ook niet meer.'

Dus aan een aanval op de Cauberg dacht je ook niet meer?
'Ik reed niet echt mee met Evenepoel en Skjelmose, dus ik had ook niet direct door wie de sterkste was. Ik keek de kat uit de boom en dacht dat een sprint een goed scenario voor me zou zijn. Maar ik had niet genoeg meer over, zo eerlijk moet ik zijn. Skjelmose was de snelste.'

Was je volledig hersteld van Parijs-Roubaix, wat toch wel een serieuze aanslag op je lichaam is?
'Dat denk ik wel. Deze Amstel Gold Race werd heel snel verreden, maar de benen voelden goed. Maar het was natuurlijk wel totaal iets anders als Roubaix, wat echt wel zwaarder was. Ik neem nu ook twee dagen herstel, rijd dan de Waalse Pijl en focus me vervolgens op het grote doel: Luik-Bastenaken-Luik.'

Lees verder onder de foto!

Aan de bus van Soudal Quick-Step klonk wat gemor over dat jullie als ploeg door zouden hebben gereden na de grote val met Remco Evenepoel. Wat vind je daarvan?
'We hebben vanaf het begin van de wedstrijd op kop gereden, samen met enkele andere ploegen. Die grote val vond inderdaad plaats, maar wij verloren Johnny Narváez daar en Pavel Sivakov viel op dat moment ook weg met een lekke band. We hebben dus zeker niet versneld, maar lieten Domen Novak gewoon op kop rijden zoals hij al 150 kilometer deed. Er werd echter wat aangevallen van voren, dus ik denk niet dat dat onze fout was. Dat waren renners van Israel, Lotto, Visma en Trek: jongens die je ook niet zomaar kunt laten rijden.

Het is jammer voor Remco dat hij op dat moment terugkeerde van zijn val, maar wij hebben zeker niet versneld.'

Je koerst nu al vanaf Strade Bianche vooraan in de klassiekers. Wordt dat mentaal zwaar?
'Wielrenner zijn is niet de slechtste baan op deze planeet, moet ik zeggen. Ik heb er heel erg van genoten tot dusver en er komen nog altijd twee zware koersen aan, waarvan degene die met het beste ligt met Luik. En ook daar ga ik met een goede ploeg weer voor de zege.'

Dat je constant met de beste renners ter wereld kan strijden, helpt daar natuurlijk ook bij.
'Zeker. We dagen elkaar constant uit. Als je al die grote namen op de startlijst ziet staan, ben je toch gretig om jezelf te tonen. Ik vind dat heel tof.'

Lees verder onder de foto!

Vechten tegen de bierkaai: 'Besloot te wachten'

Na afloop stond de nummer twee van de dag de NOS te woord, en daar ging hij nog wat dieper in op zijn verloren wedstrijd. Daar vertelde hij dat er weinig meer inzat, na een solo van ruim 30 kilometer. 'Ik ben moe, en een beetje teleurgesteld', vertelde hij. 'Maar ik heb alles gegeven, ik heb mijn best gedaan. Uiteindelijk is een tweede plek niet slecht.'

De beslissing leek te vallen op de Kruisberg, nadat hij op de Gulperberg de uiterst gretige Alaphilippe volgde. 'Ik volgde Alaphilippe daar. Ik weet niet of hij dacht dat de streep op de top van die klim lag, maar hij ging als een raket de klim op', lacht Pogacar. 'Daarna ging ik alleen, maar het bleef super close. De achtervolgers waren sterk, dus ik moest veel geven. Uiteindelijk was het net te ver voor me.'

Lees verder onder de foto!

Pogacar, iets te overmoedig? 'Hoopte dat we zouden gaan sprinten'

Want Evenepoel en Skjelmose kwamen dichter en dichter in de absolute finale. Vlak na de Bemelerberg moest de wereldkampioen zich dan ook gewonnen geven. 'Ik denk dat die laatste 15 kilometer echt te zwaar waren, zeker met de wind op de kop. Ook met de licht dalende strook, toen wist ik dat de twee achter me me zouden pakken. Ik verloor wat energie, dus ik besloot te wachten. Uiteindelijk was Skjelmose net wat sneller in de eindsprint.'

In die sprint leek het er nog eventjes op dat de winnaar van de Ronde van Vlaanderen met de zege aan de haal zou gaan. Na zijn uitputtende inspanningen had hij nog altijd vertrouwen in zijn explosiviteit. 'Ik hoopte dat we zouden gaan sprinten. Het was erg snel, en ik hoopte in tweede positie te zitten in de laatste kilometer. Ik probeerde mijn sprint te lanceren in de laatste 200 meter. Toen Remco ging was het perfect voor me, maar ik had niet de benen om het af te maken.' Niet gewonnen, wel plezier gehad, zo zegt Pogacar. 'Ik heb genoten van de atmosfeer, zeker op de slotklim hier, op de Cauberg. Het was geweldig, en ik moet zeggen dat ik dat heel gaaf vond.'