Van Aert wil Roubaix winnen voor overleden Goolaerts: 'Er zit een zegegebaar voor hem in mijn hoofd'

Ondanks dat het misschien wel de koers is dit hem het beste ligt, zal Parijs-Roubaix voor Wout van Aert altijd een zwarte rand hebben. In 2018, bij Van Aert's debuut in de Helleklassieker, overleed zijn toenmalige ploegmaat Michael Goolaerts tijdens Parijs-Roubaix aan een hartstilstand. Vijf jaar later wil de renner van Jumbo-Visma dan ook maar al te graag de kasseiklassieker op zijn palmares schrijven, al was het maar om eindelijk het eerbetoon aan zijn overleden vriend te kunnen brengen, zo vertelt hij in gesprek met HLN.

Dat Van Aert het zo uitgebreid heeft over de dood van Goolaerts is uitzonderlijk. Van Aert mijdt liefst dergelijke onderwerpen. 'Dat is één van mijn slechte kanten. Door over bepaalde zaken niet te praten, denk ik dat het probleem er niet is of wordt het tenminste omzeild. Ik besef echter dat ik er de familie van Michael geen dienst mee bewijs door er niet over te praten. Het laatste wat ik wil, is dat Michael vergeten wordt.'

Dat betekent niet dat Van Aert niet meer denkt aan Goolaerts. Meer nog. Het is een extra motivatie om Parijs-Roubaix ooit te winnen, om dan de zegebloemen aan Goolaerts' ouders te schenken. 'Mocht ik Roubaix winnen, ben ik dat zeker van plan. Voor mij zijn er maar twee mensen aan wie de zegebloemen toebehoren... Staf en Marianne, de ouders van Michael. Ik hoop dat het lukt. Er zit een zegegebaar ter ere van Michael in mijn hoofd. Ik weet dat ik dit niet mag zeggen, maar als ik win, liefst met een solo en niet na een sprint, zodat ik in de laatste meters de tijd krijg om aan Michael denken.'

Van Aert en Parijs-Roubaix: een verhaal vol pech

Dan moet het wel eens meezitten in Parijs-Roubaix. Geen koers die Van Aert zo op het lijf geschreven is, maar ook geen koers waar Van Aert al zoveel pech heeft gehad. 'Ik vind het vooral frustrerend dat ik na die eerste Roubaix dacht: "Wat er met Michael gebeurd is, ga ik gebruiken als extra motivatie om hier ooit eens te winnen en dat gaat niet lang duren..." Wel, het jaar nadien reed ik drie keer plat, dan werd het uitgesteld door Covid... Ik ben nog nooit door het Bos van Wallers gepasseerd zonder materiaalpech. Voorlopig is die koers vervloekt voor mij. Het heeft nog geen enkele editie meegezeten, waardoor ik het eerbetoon voor Michael dat al lang in mijn hoofd zit, nog niet heb kunnen tonen. Dat vreet ergens aan mij.'