Gespot op (Strava): Van Aert en Teunissen knallen in E-races Jumbo-Visma

Renners zijn niet altijd even open over hun prestaties, wattages en gegevens, maar Strava biedt bij veel mannen en vrouwen toch uitkomst. Wie reed er records aan puin tijdens trainingen en hoe presteerden de renners in wedstrijden? In de Leiderstrui kijkt in 'Gespot op Strava' wekelijks naar de cijfers achter de prestatie. Deze week: Vuurwerk in de eRaces van Jumbo-Visma.

Dat het virtuele fietsen deze weken booming business is, is wel duidelijk. De profs kunnen op hun thuistrainer toch de hartslag eens goed omhoog gooien in coronatijden. Maar dat brengt ook nadelen met zich mee. Bij Jumbo-Visma werd er nogal wat gescholden tijdens #DeRonde2020, de virtuele Ronde van Zwitserland en de virtual Giro. Renners van de ploeg reden hun maximale wattages, maar gewonnen werd er nooit.

Daar klopte iets niet, dacht men bij de ploeg, en dus werd in samenwerking met het Algemeen Dagblad een Jumbo-Visma eRace in Zwift opgezet. Iedere zondag nemen de renners van de WorldTour en het developmentteam het tegen elkaar op, met klassementen, zelfs speciale leiderstruien en het belangrijkste: allemaal op dezelfde thuistrainer; een Tacx Neo 2. Na afloop moet iedereen zijn gewicht laten zien, dus van valsspelen kan geen sprake zijn. Dat leverde alvast lekkere beelden op in de eerste twee etappes.

Van Aert toont alvast klassieke benen

In de eerste etappe was het meteen oorlog. Er moest 43 kilometer worden gereden in het virtuele Watopia en onderweg lagen 355 hoogtemeters te wachten. Sepp Kuss en Jonas Vingegaard hadden in een eerdere losse eRace van Jumbo-Visma elkaar al betwist in een race met een lastige slotklim, maar kregen nu te maken met een ijzersterke Wout van Aert. De Belg legde zijn jonge ploegmaats erop in de sprint.

Vorige week waren we lyrisch over de 46,7 kilometer per uur gemiddeld van Mathieu van der Poel in de eerste etappe van de Tour for All, maar in de Jumbo-Visma eRace ging het bijna net zo hard. Van Aert reed zijn winnende 43 kilometer in 55 minuten en 55 seconden. Dat is omgerekend zo'n 46 kilometer per uur. Hij fietste daarna nog 29 kilometer uit, waardoor we in Zwift en Strava het precieze gemiddelde wattage uit de eRace niet kunnen terugzien. Dat ligt in ieder geval boven de 300 watt.

Wel kunnen we zijn sprint er nog even uitpikken. Kuss leek op weg naar de zege, maar Van Aert ging aan 199 hartslagen per minuut en een piek van 1130 watt nog ruim over de Amerikaan heen. In onderstaande video kun je na 56 minuten de sprint nog eens terugzien. En dan te bedenken dat Van Aert in het interview na afloop doodleuk verkondigde dat hij in de rit lang niet altijd voluit hoefde te gaan...

Ook Teunissen knalt de jonkies uit het wiel

In de tweede etappe, op het virtuele parcours in Londen, was het niet voor Van Aert. Die verkondigde na afloop dat hij misschien iets te veel buiten had getraind. Mike Teunissen maakte daar dankbaar gebruik van en won de etappe en pakte tevens de leiderstrui. Het waren opnieuw Vingegaard en Kuss die de andere twee plekken op het podium verdeelden.

Teunissen, die normaal gesproken nu in de Giro d'Italia had moeten rijden als sprintaantrekker voor Dylan Groenewegen, heeft duidelijk niet stilgezeten tijdens de coronatijd. Helaas geen hartslag, maar zijn maximale wattage van 1126 watt was alvast heel netjes. Gemiddeld lag de snelheid op 45,8 kilometer per uur, lezen we uit op Strava. Dat is op een klimrondje met steile muurtjes in Londen wederom vrij hard.

Vanaf minuut 54.50 kun je ook de sprint in de tweede etappe hieronder bekijken. Ohja, en of Teunissen, Kuss en Vingegaard in de derde etappe even hun hartslagmeter koppelen met Zwift, daar zijn we in de deze rubriek doorgaans heel blij mee. (foto: screenshot Zwift)

Voor meer Gespot op Strava, klik hier.

Bram van der Ploeg (Twitter: @BvdPloegg | e-mail: redactie@indeleiderstrui.nl)