Gespot op Strava: Van Aert lijkt op tijd in vorm om Van der Poel te bedreigen op EK

Renners zijn niet altijd even open over hun prestaties, wattages en gegevens, maar Strava biedt bij veel mannen toch uitkomst. Wie reed er records aan puin tijdens trainingen en hoe presteerden de renners in wedstrijden? In de Leiderstrui kijkt in 'Gespot op Strava' wekelijks naar de cijfers achter de prestatie. Deze week: De eerste weken van Wout van Aert in het veld.

Van Aert is een bezige bij, dat is wel duidelijk. De Belg reed een volgepakt jaar op de weg en richtte zich in het najaar op het veldrijden. Hij wil beter zijn dan vorig seizoen, waarin Mathieu van der Poel bijna het hele jaar de dienst uitmaakte. Dat nooit meer, zo was de boodschap vanuit België. Van Aert wil dit keer niet alleen goed zijn op het WK, maar ook al eerder bij het EK en in de Wereldbeker.

Het was reden voor hem om naar Amerika af te reizen voor de Wereldbekerwedstrijden in Waterloo en Iowa. Daar omheen reed hij in Geraardsbergen en was hij actief in de Berencross. De Kermiscross in Ardooie betekende vooralsnog zijn enige zege, maar hoe ontwikkelt hij zich richting de eerste belangrijke afspraak van het jaar; het EK in Rosmalen van volgende week?

Van Aert: Strade Bianche versus Geraardsbergen

Veldrijden is één uur lang beuken tegen de grens van het toelaatbare aan. Soms gaan renners eroverheen, soms hoeven ze niet alles uit de kast te halen. Eén ding is duidelijk; de seizoensopener in Geraardsbergen was voor Van Aert na vier kilometer hijgen geblazen. Zijn hartslag gaat de rest van de wedstrijd bijna geen moment meer onder de 190 gemiddeld.

Nu kunnen we wat betreft cijfers niets met zekerheid zeggen, maar wie zich de Strade Bianche van dit jaar nog herinnert, weet: Van Aert ging in een kletsnatte en loodzware editie helemaal kapot in de finale. Hij viel zelfs van zijn fiets van vermoeidheid. Zijn hartslag in die fase? Zo rond de 193 á 194. Waardes waarbij de wereldkampioen van het veld dus flink in het rood gaat.

De Strade Bianche versus Geraardsbergen. Let op de hartslag.

Over snelheden en tijden kunnen we weinig zeggen, omdat het ene parcours sneller is dan het andere, maar omdat de renners een uur lang het maximale geven, blijft die hartslag wel intrigeren. Met wattages erbij zou je er nog meer over kunnen zeggen, maar dat Van Aert in Waterloo en Iowa nog niet de topvorm te pakken had, is duidelijk. Hij werd net als in Geraardsbergen tweede, tweemaal achter Toon Aerts

Vooral in Waterloo deed hij dat met een hartslag die maar amper onder de 190 kwam. In Iowa lijkt dat wat beter voor elkaar, maar dat komt vooral omdat de rondetijden snel opliepen. Gaf hij zich gewonnen? Of wilde hij zich niet in het rood rijden? Net als in Waterloo reed hij in de laatste rondes ten opzichte van de eerste rondes een halve minuut tot een minuut langzamer. Juist die rondetijden vlak houden, is een kwaliteit van bijvoorbeeld Van der Poel.

Van Aert: Vorm verbetert richting wereldbeker

Van Aert stelde na Amerika meteen dat hij nog wat tijd nodig had en dat bleek wel in de Berencross in Meulebeke. Het was de eerste clash tussen Van Aert en Van der Poel en laatstgenoemde won. Toch zien we bij Van Aert een belangrijke omslag. Waar hij in de eerste drie veldritten of diep in het rood ging of zijn rondetijden (bewust of onbewust) liet zakken, daar houdt hij het tempo in Meulebeke constant van start tot finish.

Van der Poel rijdt harder, ja, maar Van Aert toont beterschap. Na de eerste ronde fluctueren zijn rondetijden tussen 6.01 en 6.08 minuten. Aan zijn hartslag zien we dat hij nergens verslapt, maar dat hij wel per ronde dieper moet gaan. Zijn eerste ronde gaat aan 181 slagen per minuut, in de achtste ronde haalt hij met 193 slagen per minuut zijn hoogste gemiddelde.

Of het aan Van der Poel lag of niet, de vorm van Van Aert lijkt te verbeteren richting de wereldbeker in Bern. Daartussen rijdt de Belg nog drie wedstrijden. In de Rapencross, waarin Van der Poel uitvalt met een enkelblessure, rijdt hij rondes lang ijzersterk, totdat een lekke band roet in het eten gooit. De rondetijden zakken daarna meteen met een halve minuut, Van Aert geeft het op en eindigt voor het eerst niet op het podium.

In de Superprestige in Gieten zien we wederom een betere Van Aert. Hoewel hij Van der Poel na twee rondes moet laten gaan, houdt hij de rondetijden daarna bijna liniaal-recht op de 5.43 minuten. Het gat van Van der Poel is snel geslagen, daarna rijden de twee op één en twee naar de finish. Wat daarbij verder opvalt; gemiddeld komt de hartslag van Van Aert alleen de eerste twee rondes flink boven de 180 slagen, als de strijd gestreden is houdt hij deze opvallend 'laag' ronde die 180.

Van Aert: De eerste seizoenszege en weer pech

Zoals gezegd boekte Van Aert in Ardooie zijn eerste zege van het seizoen. In een snelle wedstrijd met een gemiddelde van meer dan 30 kilometer per uur, moet hij diep gaan voor de overwinning, maar kan hij wel eindelijk zelf initiatief nemen. Halverwege de wedstrijd versnelt hij en jaagt hij het gemiddelde naar dik 28 kilometer per uur. Alleen Gianni Vermeersch kan mee, waardoor er doorgetrapt moet worden. De gemiddelde hartslag gaat niet meer onder de 190, maar Van Aert zal tevreden zijn geweest dat hij die inspanning voor het eerst voor een zege kon doen en niet voor een tweede plaats.

Tot slot kijken we naar de Wereldbeker in Bern, waar Van Aert voor het eerst echt tegenstand kan bieden aan Van der Poel. De Nederlander wint, maar ziet dat de Belg dichterbij komt. Het verschil op de meet is tien seconden, opgelopen in de beginfase door een schakelfout. In het vervolg van de wedstrijd loopt het gat amper op, zoals we dat in de vorige veldritten nog wel zagen.

Ook de cijfers geven aan dat Van Aert lekker ging in Zwitserland. Zijn hartslag zat zelden tot nooit boven de 190 en zijn rondetijden waren zo vlak als een pannenkoek. We zeggen niet dat Van Aert in de komende ritten over Van der Poel heen gaat, want ook de Nederlander zit nog in de opbouwfase. Feit lijkt wel dat Van Aert richting het EK de vorm te pakken lijkt te hebben die nodig is om een gooi te doen naar een trui die hij nog niet in zijn collectie heeft. (foto: social media Van Aert)

Bram van der Ploeg (Twitter: @BvdPloegg | e-mail: redactie@indeleiderstrui.nl)