Hoe beslissend was de lekke band van Van Aert voor de uitslag van het WK?

Mathieu van der Poel werd tijdens de eerste rondes van het WK veldrijden op achterstand gezet door Wout van Aert, maar kwam volledig terug in de wedstrijd nadat de Belg een lekke band had opgelopen. Na afloop van de wedstrijd was hier het nodige om te doen: hoe beslissend is dit moment geweest voor de uitslag van de titelstrijd?

VeloFacts hield het afgelopen wereldkampioenschap een hoop data van de verschillende deelnemers bij. Op basis daarvan kon ook het tijdsverschil in de wedstrijd tussen de nummers één en twee opgemaakt worden. Ondanks dat het exacte moment van de lekke band niet vastgesteld kon worden, is wel te zien dat de dertien seconden voorsprong van Van Aert werd omgezet in elf seconden achterstand op Van der Poel. Het account kwam tot de redenering dat de Belg voor ruim een derde deel van een ronde met de leegloper rond had gereden.

Van der Poel duikt twaalf seconden onder zijn eigen gemiddelde

Op dit moment circuleren er meerdere verklaringen voor het toegenomen tijdsverschil. Allereerst voelde Van der Poel zich naar eigen zeggen steeds beter worden. Op basis van zijn rondetijden is dit niet direct terug te zien. Zijn 'langzaamste' ronde was de laatste, in een tijd van 07:31. Hierbij moet wel gezegd worden dat de zege op dit moment al lang en breed zeker leek te zijn voor Van der Poel.

Als we naar de andere rondetijden van Van der Poel kijken, zien we dat hij constant rond zijn eigen gemiddelde van 07:22 per ronde zit. In de derde ronde zat hij daar echter plots twaalf (!) seconden onder. Dit kan komen door het feit dat hij flink onder druk werd gezet door Van Aert (en door zijn achtervolgingspoging hard ging), maar ook dat hij er nog een extra klap op heeft gegeven toen hij merkte dat zijn concurrent een probleem had.

Zie hieronder de gegevens van Velofcats:

Van Aert knakt: kracht of moed ebt weg

Na dit moment reed Van Aert elf seconden achter Van der Poel. Het overige tijdsverschil aan de finishlijn zit hem voornamelijk in het verval van Van Aert, daar Van der Poel in de meeste gevallen rond zijn eigen gemiddelde reed (controleren, zoals dat genoemd wordt). In het interview verklaarde de Belg dit door te stellen dat de moed hem een beetje in de schoenen zakte. Hij bleef naar zijn idee niet vechten zoals hij normaal gesproken zou doen.

Daarnaast moet de mogelijkheid meegenomen worden dat Van Aert veel krachten gebruikt heeft door een deel van de wedstrijd te rijden op een lekke band. Dit wordt onderschreven voor ex-veldrijder Roger De Vlaeminck. 'Dat moet je niet onderschatten', stelt hij bij Het Laatste Nieuws. 'Zoiets kost je ongelofelijk veel krachten, zeker tegen een renner als Van der Poel.' De Vlaeminck denkt dat zijn landgenoot het WK zelfs gewonnen zou hebben op het moment dat deze lekke band niet had plaatsgevonden.

Als we spreken van 'een moment' moet deze definitieve knak hebben plaatsgevonden ergens in ronde zes. Hoewel Van der Poel dus al sneller reed dan Van Aert in de rondes drie tot en met vijf, liep het verschil vanaf dit moment sterk op. De verschillen in de rondetijden tussen de twee liep toen plots op naar acht seconden, gevolgd door nog eens zeven en acht seconden.

Cijfers vertellen niet alles

De cijfers zeggen uiteraard niet alles. Om een definitief oordeel te kunnen vellen over de rol van de lekke band, zouden we een referentie nodig hebben. Die ontbreekt logischerwijs, waardoor het niet mer zekerheid vast te stellen valt dat hier dé beslissing is gevallen.

Wat we wél weten is dat rond dit moment een grote basis gelegd is voor de uiteindelijke voorsprong van Van der Poel op Van Aert. Aangezien Van Aert aangaf dat dit moment meespeelde in zijn hoofd, lijkt het aannemelijk dat het een rol heeft gespeeld. Fysiek of mentaal, beide aspecten zorgden er in ieder geval voor dat Van Aert langzamer reed. Dat Van der Poel een zeer solide wedstrijd heeft gereden, bewijzen zijn rondetijden ook.