Thomas Löfkvist is geen naam die bij de huidige schare wielervolgers direct een belletje doet rinkelen. Toch is de Zweed de enige klimmer op de erelijst van topklassieker Strade Bianche, te midden van klassieke toppers als Fabian Cancellara, Julian Alaphilippe en Wout van Aert. IDL Retro maakte een portret.
Meteen een kleine rectificatie: officieel won Löfkvist niet Strade Bianche, maar de Monte Paschi Eroica. Zo heette de Strade tot en met 2009, precies het jaar waarin Löfkvist zijn slag sloeg. In 2010 ging het dan over op de Montepaschi Strade Bianche-Eroica Toscana, om in 2013 de overstap te maken naar Strade Bianche zoals we die nu kennen.
Thomas Löfkvist in zijn tijd bij Team Sky.
Pippi Langkous en Thomas de fietser
Löfkvist werd op 4 april 1984 geboren in Visby, de grootste stad van het Zweedse eiland Gotland. Visby is vooral bekend als de stad van Pippi Langkous, Zweedser kan je het niet hebben. Maar dus ook door wielrenner Thomas.
Löfkvist genoot al vroeg de status van toptalent. Waar Zweden in het begin van de wieler-zeroes voornamelijk bekend stond door Viking-personificatie Magnus Bäckstedt (96 kilo en 1.94 meter lang), danste er vanaf 2001 ook ineens een klimtalent mee in de mondiale juniorenwedstrijden. Löfkvist, van de generatie Thomas Dekker, was zo getalenteerd dat hij op 19-jarige leeftijd al zijn debuut in het profpeloton maakte bij Francaise des Jeux. Nu is dat bijna de te volgen lijn met de Remco Evenepoels, maar destijds was het relatief ongewoon.
Na enkele mooie prestaties in voorbereidingswedstrijden werd Löfkvist in 2005 door zijn ploeg voor de leeuwen gegooid in de Tour de France. De pas 21-jarige man uit het hoge noorden bleef andere talenten als Luis Leon Sanchez, Alberto Contador en Fabian Cancellara voor als het ging om leeftijd. Ondanks zijn jonge leeftijd maakte Löfkvist de laatste Tour de France-zege van Lance Armstrong tot in Parijs mee, hij besloot de ronde op plek 61.
Komt 'ie aan, in het wit, in een achterblijvend groepje tijdens de Tour de France van 2005.
Talent van Löfkvist ontplooit niet
De daaropvolgende jaren kon het talent van Löfkvist niet echt ontbolsteren bij de formatie van Marc Madiot, dus besloot hij zich in 2008 aan te sluiten bij de vriendenploeg Team Columbia. Een goede keuze voor de nog altijd pas 23-jarige Löfkvist, die dat jaar derde in Tirreno-Adriatico, vijfde in de Ronde van Zwitserland, tweede in de Ronde van Duitsland en twaalfde op het WK in Varese werd.
In 2009 wist Löfkvist zijn trend door te zetten. Om te beginnen in de Strade, waar hij na een boeiende koers Fabian Wegmann, Martin Elmiger en mede-toptalenten Edvald Boasson Hagen en Linus Gerdemann voorbleef. Later dat jaar volgden een vierde plek in Tirreno-Adriatico en zijn andere gloriemoment, de roze trui in de Giro. In de vierde etappe haakte Löfkvist zijn karretje aan bij toppers als Danilo Di Luca, wat hem na een goede ploegentijdrit één dag roze opleverde. Het bleek één van zijn laatste echt grote wapenfeiten.
Als titelverdediger presteerde Löfkvist het wel om bijna nog één Strade Bianche aan zijn erelijst toe te voegen. Als kersvers Team Sky-lid moest hij in 2010 enkel de Kazach Maxim Iglinsky voorlaten. Dat jaar zou hij ook nog degelijk rijden (zestiende) in de Tour, maar de verwachte grote resultaten bleven uit voor het gewezen toptalent. Na drie jaar Sky probeerde Löfkvist het nog twee jaar bij IAM Cycling, om in 2014 op dertigjarige leeftijd zijn wielerloopbaan al vaarwel te zeggen. Krijgt hij dit jaar dan eindelijk een klimmer als opvolger in de Strade, in de persoon van Tadej Pogacar of Egan Bernal?
Door: Tom van der Salm - t.vandersalm@indeleiderstrui.nl
Plaats reactie
0 reacties
Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.
Bekijk alle reacties