Interview | Pieterse (19) geniet en leert van Van der Poel en mannencross: 'Geeft mij motivatie'

Waar de eerste twee plekken in het wereldbekerklassement bezet worden gehouden door Lucinda Brand en Denise Betsema, zien we op plek drie een opvallend jonge naam terug: Puck Pieterse. De pas 19-jarige revelatie steekt haar neus steeds vaker aan het venster en kende een sterke seizoenstart. In de Leiderstrui sprak met de dame uit Amersfoort, die zichzelf als ‘een echte offroad-renster’ bestempelt.

Pieterse kroonde zichzelf in 2019 tot Europees kampioene veldrijden bij de junioren. Een jaar later voerde ze datzelfde kunstje opnieuw op, maar dan bij de beloften. Ook in 2021 was de renster, die eveneens actief is op de mountainbike, direct op de afspraak: ze werd tweede op het EK en eindigde al enkele keren op het podium tussen de elite. De heroïsche sneeuwcross in het Italiaanse Val di Sole sloot ze afgelopen zondag af met een negende plek.

Vertel eens, Puck: hoe voelt het om in de sneeuw te crossen?

‘Dat was heel apart! Ik vond het heel leuk om het een keer te kunnen doen, want normaal rijden we natuurlijk bijna nooit sneeuwcrossen. Vorig jaar lag er tijdens de Krawatencross in Lille wel sneeuw, maar dat was toch weer een iets andere ondergrond, met veel zand. Dit was wel eventjes wat anders, een leuke toevoeging aan het veldrijden!’

Jouw leeftijdsgenootje Fem van Empel ging er zondag in Val di Sole met de overwinning vandoor. Wat doet het met jou om te zien dat zij als negentienjarige de 34-jarige Marianne Vos weet te kloppen?

‘Ik vond het heel vet! Het geeft mij ook wel vertrouwen, want zij laat zien dat zoiets dus wel al mogelijk is. Ik denk dat Blanka Vas dat met haar overwinning in de Wereldbekercross in Overijse overigens ook al liet zien. Dan komt zo’n overwinning voor mij ook steeds dichterbij.’

Met een derde plek in het Wereldbekerklassement mag je zeker niet klagen. Vóór jou strijden Lucinda Brand en Denise Betsema om de leiding. Wie van de twee maakt er op jou de sterkste indruk voor de eindzege?

‘Ik denk dat Lucinda de laatste weken wel erg dominant geweest is. Als ze die lijn kan doortrekken, dan staat ze er natuurlijk wel heel goed voor. Toch staat Denise ook niet voor niks slechts acht punten achter, dus er kan nog van alles gebeuren. Lucinda en Denise staan op mij wel al heel erg ver voor, dus zelf focus ik me nu echt op het behouden van mijn derde plek. Dames als Marianne, Fem en Shirin (van Anrooij, red.) kunnen namelijk zomaar dichterbij komen.’

Hier en daar klinken er steeds meer geluiden om van het veldrijden een olympische Sport te maken. Is dat ook iets waar jij van droomt?

‘Als het zou lukken om de sport olympisch te maken, zou dat ongetwijfeld heel mooi zijn. Het heeft dan uiteraard wel nog tijd nodig en ik denk dat er met de cross in Val di Sole in elk geval een goed begin gemaakt is. Ik ken de echte regels die het IOC eraan stelt niet helemaal, maar ik denk dat er dan nog wel een paar sneeuwcrossen verreden moeten gaan worden. Wat mij betreft hoeft die sneeuw er niet ieder weekend te liggen, maar zo af en toe zou het wel leuk zijn.’

Iemand die dat waarschijnlijk ook wel ziet zitten, is je ploeggenoot Mathieu van der Poel. Hoe kijk jij naar hem?

‘Het is natuurlijk heel vet om te zien wat hij allemaal bereikt heeft, dat kan voor mij alleen maar als inspiratie dienen. Op dit moment kampt hij helaas met een knieblessure, maar ik hoop voor hem dat hij straks weer mee kan doen voor de overwinning en dat er een mooie strijd geleverd kan worden met de andere mannen. Als de heren crossen, zit ik meestal al in de camper terug naar huis. Toch vind ik het zelf wel leuk en interessant om hun wedstrijd later nog terug te kijken, vooral als ik de cross zelf ook gereden heb. Je ziet dan bijvoorbeeld welke lijnen ze nemen, hoe ze de heuveltjes bovenkomen, op welke delen ze echt nog een stukje sneller gaan enzovoorts. Los van het feit dat zij meer vermogen kunnen leveren, uiteraard.’

Zijn er volgens jou dan veel verschillen waar te nemen tussen de mannen- en de vrouwencross?

‘Ja, ik denk het wel. Als ik het ga vergelijken, zie ik bijvoorbeeld dat zij sporen volgen die ik zelf niet had gezien, of dat ze in sommige bochten toch wel harder rijden. Op zulke momenten denk ik dan: het had dus toch gekund. Dat is iets wat ik ook terugzag bij de Wereldbekercross in Tabor. Waar wij als vrouwen de balken veelal lopend passeren, slaagden de mannen er wel in om daar overheen te springen. Dan weet je dat je het zelf dus ook zou moeten kunnen en dat geeft mij alleen maar motivatie om daarop te gaan trainen.’

Je bent nog maar negentien jaar jong en staat dus pas aan het begin van je carrière. Wat zijn je ambities voor de komende jaren?

‘Ik hoop dat ik de lijn van progressie door kan trekken. Tot nu toe gaat het ieder jaar echt een stuk beter, steeds schuif ik weer wat plekjes op. Het zou dan ook mooi zijn als ik volgend jaar echt die aansluiting kan maken en af en toe mee zou kunnen doen voor de overwinning.’

Waar moet je nog aan werken om naar het niveau van een Brand of Betsema toe te kunnen groeien?

‘Ik denk dat het vooral ligt bij het feit hoe hard zij kunnen fietsen. Daarnaast draait het om een bepaalde feeling met de fiets. Soms gaan zij toch nog wel wat harder door de bochten dan ik, of rijden ze beter op het zand. Ook de looptechniek speelt natuurlijk een rol, het zijn gewoon allemaal kleine dingetjes die meetellen.’

Veel veldrijdsters maken na het cross-seizoen eveneens de overstap naar de weg. Overweeg jij dat ook?

‘De afgelopen jaren heb ik me in de zomer gefocust op het mountainbiken en ik ben van plan om dat ook het volgend seizoen te gaan doen. Wellicht zal ik nog wel aan een paar wegkoersen deelnemen in het shirt van Plantur-Pura (de vrouwenformatie van Alpecin-Fenix, red.), maar dat zal ik nog met mijn ploeg gaan overleggen. Het afgelopen seizoen ging het mountainbiken me echter zo goed af dat ik dat de komende jaren nog wel wil blijven doen.’

Er wordt wel vaker gesteld dat renners het wegkoersen er wel bij moeten nemen om het niveau van de anderen te kunnen blijven evenaren. Ben jij het daarmee eens?

‘Ik denk dat het elkaar zeker mooi aan kan vullen, in de zin van dat de ene discipline als goede voorbereiding op de andere kan dienen. Er zijn echter ook genoeg crossers die laten zien dat je in de zomer niet per se op de weg of de mountainbike hoeft te rijden. Omgekeerd zijn er ook heel veel weg- of MTB-renners die niet aan veldrijden doen.’

Waar ligt jouw eigen passie het meest? Neig je meer naar het veldrijden, of toch liever naar het mountainbiken?

‘Op dit moment kan ik daar nog niet echt een keuze tussen maken. Beide disciplines vind ik leuk en ik beschouw mezelf ook echt als een offroad-renster. Ik zou het dan ook allebei willen blijven doen. Het mountainbiken is natuurlijk wel een olympische sport en ik zou het wel heel mooi vinden om een keer aan de Spelen mee te mogen doen. Maar de cross telt ook genoeg mooie wedstrijden, waarbij ik er ook ieder jaar weer tijdens de kampioenschappen wil staan.’

Tot slot: waar ligt jouw focus voor het resterende deel van het cross-seizoen?

‘Momenteel ligt die focus echt op het behouden van mijn derde plekje in het wereldbekerklassement, maar ik heb zeker ook grote ambities voor het WK in Amerika. Ik denk dat ik dit seizoen al heel veel mooie dingen heb laten zien en ook mezelf echt al verbaasd heb. Zo had ik niet verwacht dat ik nu al podium zou kunnen rijden in de wereldbekerwedstrijden dit jaar. Als ik deze lijn door kan trekken, hoop ik dat er nog wel een paar mooie uitslagen kunnen volgen. Het seizoen is sowieso al geslaagd!’

Joëlle Smeets (e-mail: j.smeets@indeleiderstrui.nl)