Wielerfans herkennen de charme van 'lelijke stad' Luik gelukkig wél

Ooit werd Luik door lezers van De Volkskrant genomineerd als een van de lelijkste steden ter wereld. Toch hunkerden wielerliefhebbers al jaren naar de terugkeer van de oudste wielerwedstrijd op aarde naar deze stad. De spannende ontknoping van Luik-Bastenaken-Luik vorig jaar bewees dat deze wens niet onterecht was.

Luik (of Liège, zoals de Walen zelf graag zeggen) is sinds 1892, op papier althans, het start- en finishdecor van de wielerwedstrijd Luik-Bastenaken-Luik. Het kent om die reden een roemruchte historie. Niet voor niets wordt de wedstrijd liefkozend La Doyenne, de ouderdomsdeken, genoemd. In het verleden vochten vele toprenners fraaie gevechten in de Ardense heuvels uit, hopend hun naam toe te kunnen voegen aan een imposante erelijst. Van Belgische volkshelden als Eddy Merckx, Roger De Vlaeminck en Frank Vandenbroucke tot Primoz Roglic in 2020: allemaal hebben ze het slotstuk van de klassiekercampagne op hun naam staan.

Luik-Bastenaken-Luik verloor haar kleur

Hoewel de wedstrijd sinds jaar en dag in de naam claimt te finishen in Luik, was dat tussen 1992 en 2018 niet het geval. In die tijd vond de beslissing van de wedstrijd plaats in Ans, wat omschreven kan worden als een voorstad van Luik. Hoewel er gefinisht kon worden op een steile strook, waren veel liefhebbers van mening dat de wedstrijd er niet kleurrijker op werd. Dat kwam in de eerste plaats door de grauwe aanblik van het stadje. Het Nieuwsblad herinnert zich het tankstation bij de aankomst, die er volgens het medium altijd al 'mistroostig' bij stond.

Het doffe karakter ging gepaard met een gesloten koers: renners wachtten vaak tot de laatste beklimming om hun pijlen te richten. Ideaal dus voor de types à la Alejandro Valverde, die door hun eindschot haast onklopbaar zijn in een soortgelijke finale. Niet voor niets won hij de wedstrijd in die periode vier keer.

De steile klim in Ans werkte verlammend voor de koers. Terwijl de kilometers (ruim 250) wegtikten, wisten de fans al dat de climax pas in de allerlaatste daarvan zou plaatsvinden. Wielervolgers hunkerden naar de periode dat er nog boeiende duels uitgevochten werden en de roep op de finish te verplaatsen klonk steeds luider. Uiteindelijk besloot de koersorganisatie in 2019 om terug te gaan naar de plek waar het allemaal begon, en voorheen dus ook eindigde: jawel, Luik.

Wielerfans kunnen de charme van Luik plaatsen

Bij Nederlanders heeft Luik geen geweldige reputatie, al is de stad momenteel hard bezig om af te rekenen met het imago. De stad werd (samen met onder meer Charleroi) in 2006 door lezers van De Volkskrant genomineerd als een van de lelijkste steden ter wereld. Bezienswaardigheden als La Boverie of het Citadelpark met uitzicht over de Maas werden daarbij 1) over het hoofd gezien, of 2) niet mooi genoeg geacht. Het leidde in ieder geval tot wat verontwaardigde reacties. Radioverslaggeefster Ruth Joos stelde: ‘Je moet België kunnen aanvoelen om de charme van Luik en Charleroi te herkennen.’

Fervente kijkers van de Belgische klassiekers wisten die charme kennelijk goed te herkennen, want de afgelopen jaren kregen we in ieder geval al vóór de laatste kilometers koers voorgeschoteld. Na een finish op de Boulevard d’Avroy was afgelopen jaar voor het eerst de Quai des Ardennes aan de beurt om als slotstuk te figureren. Iedereen zal zich de laatste honderden meters van de wedstrijd nog goed kunnen herinneren. Het kwakje, een juichende nummer twee, een deklassering en een ultieme revanche voor een misgelopen Tour de France: deze straat had het allemaal in zich.

Le Quai des Ardennes bewees eens te meer hoe mooi Luik kan zijn. Niet per se door de oever van de Ourthe, die naast de weg stroomt, de meterslange boomrijen of de fraaie herenhuizen. Over die smaak kan immers niet getwist worden, zeker niet wanneer je de ruimtelijke ordening van het Nederlandse landschap gewend bent. De schoonheid schuilt daarentegen juist in de prachtige combinatie van heden en verleden. De oudste wielerwedstrijd komt weer thuis, en dat mag zondag weer gevierd worden.