Tokyo werd een nachtmerrie, Crans-Montana moet de ommekeer worden: hoe Van der Poel jaagt op mountainbike-revanche

Het is bijna zover! Mathieu van der Poel maakt op 25 mei zijn rentree in het mountainbikecircuit door deel te nemen aan de wereldbeker in het Tsjechische Nove Mesto. Dit alles doet hij met een belangrijk doel in zijn achterhoofd: het wereldkampioenschap in het Zwitserse Crans-Montana, waar de alleskunner komend najaar zijn tiende wereldtitel hoopt te veroveren. Maar hoe ziet zijn geschiedenis er eigenlijk uit in het mountainbiken? In de Leiderstrui neemt je mee in het mountainbikeverhaal van de Nederlander.

In 2018, toen Van der Poel zich al meermaals had bewezen op de weg- en crossfiets, liet hij Nederland ook zien goed overweg te kunnen met de mountainbike. Hij veroverde namelijk de nationale titel in het cross-country. Ondanks zijn toen al drukke programma in de andere disciplines, was dit voor hemzelf ook de eerste bevestiging dat hij het op de mountainbike weleens ver kon schoppen.

En of hij dat kon. In 2019 brak hij ook internationaal door. Van der Poel veroverde in het Tsjechische Brno de Europese titel op het onderdeel cross-country. Maar daar bleef het niet bij, want datzelfde jaar won hij ook de wereldbekers in Nove Mesto, Val di Sole en Lenzerheide. Ook in de short track was Van der Poel met meerdere zeges niet te stoppen. De weg naar een wereldtitel leek open te liggen.

Lees hieronder verder!

Van hoogtepunten naar groot dieptepunt in Tokyo

Maar een carrière kent niet alleen hoogtepunten. Na zijn successen op de mountainbike had Van der Poel één doel voor ogen: goud pakken op de Olympische Spelen in Tokyo. Maar die droom viel al heel snel in duigen. In de eerste ronde viel de Nederlander namelijk hard op de grond, omdat hij dacht dat er nog een houten plank lag, die er in de verkenningsronde wel lag. Een abrupt einde aan zijn Olympische droom.

Maar opgeven staat niet in het woordenboek van de renner van Alpecin-Deceuninck, die al wereldkampioen werd in het veld, gravel en op de weg. Niet veel later won hij namelijk weer op internationaal niveau in Albstadt, waarmee hij bewees nog altijd thuis te horen in de top van de mountainbikewereld. Toch verlegde hij zijn focus de daaropvolgende jaren naar andere disciplines.

Lees hieronder verder!

Via Zwitserland uiteindelijk naar Amerika?

En dat deed hij met succes. Hij won meerdere monumenten, droeg de leiderstrui in de Giro d’Italia en Tour de France, en was daarnaast heer en meester in de winter, waarin hij de regenboogtruien aaneenreeg in het veldrijden. Maar die ene droom is nooit weggegaan uit het hoofd van Van der Poel. Toen hij zag dat het parcours van het wereldkampioenschap op de weg te zwaar was, wist hij genoeg.

Op 14 september wacht in Zwitserland namelijk een wereldkampioenschap mountainbike, met een parcours op maat voor de Nederlander: niet al te technisch, maar vooral snel en explosief. Op 25 mei volgt Van der Poels eerste test richting dat WK, en wat daarna wacht, is nog maar de vraag.

Al zal het ons niets verbazen als de Nederlander ook op de mountainbike ambities blijft stellen. In de Leiderstrui wist namelijk begin januari al te melden dat Van der Poel tijdens de Olympische Spelen van 2028 opnieuw voor de gouden plak wil gaan op de mountainbike. Aangezien dat waarschijnlijk zijn allerlaatste Spelen zullen zijn. Het zou het perfecte slot zijn van een groots sportverhaal — waarin die ene val in Tokyo slechts een hoofdstuk blijkt, en geen eindpunt.