Van Dijk spoelt 'dipje' na werelduurrecord weg: 'Boog kan niet altijd gespannen staan'

Ellen van Dijk werd woensdag in Emmen voor de vijfde keer Nederlands kampioen tijdrijden. De renster van Trek-Segafredo was ruim een minuut sneller dan haar ploeggenote Shirin van Anrooij. ‘Ik ben tevreden met hoe het ging.’

‘Een Nederlands kampioenschap is altijd heel mooi’, vertelt Van Dijk in de Nederlandse driekleur aan het AD. Ze was blij dat ze weer eens een tijdrit kon rijden. ‘Dat was leuk; we hebben echt bizar weinig tijdritten dit jaar. Ik ben heel blij dat ik hier weer een lange heb kunnen rijden.’

Het was voor Van Dijk alweer haar vijfde nationale titel tijdrijden. ‘Ik sta hier niet van wat gebeurd er nu: ik win een nationale titel! Natuurlijk wilde ik hier winnen, dat wordt ook van mij verwacht, en verwacht ik van mezelf ook. Ik wilde gewoon een goede tijdrit neerzetten. Ik ben tevreden met hoe het ging’, vervolgt Van Dijk.

Alweer vijftien jaar geleden won Van Dijk haar eerste tijdrittitel. ‘Toen was ik nog heel bleu; wist ik veel wat ik aan het doen was. Toen ging ik gewoon hard fietsen. Nu ben ik een doorgewinterde prof in het tijdrijden. Nu weet ik hoe alles werkt, ben ik aan het perfectioneren en gaat het om heel kleine verschillen. Toen fietste ik gewoon zo hard als ik kon, en was het afwachten of het goed ging of niet. Nu heb je meer een constant niveau. En weet je een beetje wat je kan’, legt Van Dijk uit.

Van Dijk had na werelduurrecord even 'een dipje'

Het gevoel van euforie is dan ook wat minder dan bij de eerste keer. Toen was ik onbevangen, alles was fantastisch mooi. Nu is het ook bijzonder, maar niet zo veel als toen. Dat wil niet zeggen dat het minder mooi is, maar het verandert wel’, aldus Van Dijk.

Van Dijk brak dit jaar ook het werelduurrecord. Daar kijkt ze met veel voldoening op terug. ‘Ik heb gemerkt dat echt heel veel mensen het gezien hebben en heb er enorm veel reacties en waardering voor gekregen. Dat deed me veel goed. Ik heb er erg van genoten.’ Toch moest Van Dijk er ook even van bijkomen. ‘Ik wil niet zeggen dat ik in een zwart gat zat – klinkt wat depressief – maar je leeft zo naar iets toe en dan is het ineens voorbij. Je hebt dan even een dipje. Het fietsen ging wel goed, maar mentaal is het dan wat minder. Daarom vond ik het heel lekker dat ik weer een NK had om naar toe te werken. Die boog kan natuurlijk niet altijd gespannen staan’, besluit de kersvers nationaal kampioen tijdrijden.