🎥 'Moest mijn auto verkopen nadat ik uit team was gezet'; roekeloze Spanjaard komt met persoonlijk bericht na ontslag

De Spaanse wielrenner Kiko Galvan, die uitkwam voor Equipo Kern Pharma, heeft op social media zijn spijt betuigt voor een voorval eerder dit jaar. De 28-jarige coureur sprong op beelden die op social media verschenen meermaals over de middenberm van een drukke Spaanse weg, waar zijn ploeg hem disciplinair voor strafte. Galvan stopt nu met wielrennen, laat hij weten.

Op de beelden is te zien dat Galvan meermaals over de middenberm van de drukke L'Arrabassada-weg in Catalonië springt. Equipo Kern Pharma was er begin oktober als de kippen bij om te reageren.

'Het Kern Pharma-team betreurt en verontschuldigt zich ten zeerste voor een actie die niet strookt met onze waarden: respect voor verkeersveiligheid, die fundamenteel is voor onze sport en die we promoten in onze competitieve activiteiten en trainingen', schreef het.

'We nemen onze verantwoordelijkheid en er zijn in dit verband al disciplinaire maatregelen genomen', aldus de ploeg, die Galvan niet meer liet koersen en uiteindelijk de deur wees.

Galvan schaamt zich na ontslag

De Spanjaard heeft net voor Kerst een persoonlijk bericht op Instagram geplaatst. 'Ik had nooit gedacht dat er zoveel mensen naar wielrennen keken. Ik dacht altijd dat we gewoon een paar gekken waren, meer niet', aldus Galvan.

'Dit jaar moest ik mijn auto verkopen nadat ik uit het team was gezet. Ik verliet de dealer en liep naar huis. Toen begreep ik hoe snel alles kan veranderen. Sindsdien train ik in het zwart. Niet voor de looks, maar omdat ik me zo voel. En zelfs dan herkennen mensen me, spreken ze me aan, stellen ze me vragen. En ik glimlach, maar vanbinnen schaam ik me.'

Schaamte voor mijn falen. Voor het teleurstellen van mijn ouders. Mijn familie. Mijn vriendin, die de enige was die me steunde toen alles misging. Ik schrijf dit niet om medelijden op te wekken of iets goed te praten. Ik heb een fout gemaakt. Een fout heeft gevolgen, en ik betaal daarvoor.

Mijn excuses aan iedereen die hierdoor getroffen is. Stoppen met wielrennen doet geen pijn. Ik heb gereden zoals ik wilde: zonder halve maatregelen. Wat pijn doet, is het gevoel dat je je dierbaren hebt teleurgesteld. Dat is het moeilijkste.

Ik zeg geen vaarwel. Ik stop gewoon. Ik haal adem. En ik ga verder, op welke manier dan ook, maar met mijn voeten op de grond. Want het leven laat je niet altijd het pad kiezen, maar het laat je wel kiezen hoe je het bewandelt.'