Geoghegan Hart geeft uniek inkijkje in zijn koerswijze: 'Blijft gek hoe een gedachte af kan leiden van de inspanning'

Tao Geoghegan Hart kent tot nu een fijn seizoen. De Engelsman van INEOS Grenadiers boekte zijn eerste zeges sinds 2020 en schreef recentelijk de Tour of the Alps op zijn naam. Geoghegan Hart richt zich nu op de Giro d'Italia, maar niet voordat hij op zijn eigen site een uniek inkijkje geeft in de gedachtegang tijdens een koers.

'Het is de derde etappe van de Tour of the Alps', begint Geoghegan Hart poëtisch. 'Drie renners van BORA-hansgrohe rijden vooraan het peloton en ik heb door de afgelopen dagen een idee van hun vorm. Ik tel de secondes voordat een knecht explodeert en één van de twee teamgenoten aanvalt. Het duurt niet lang meer tot de echte koers start op de slotklim.'

Geoghegan Hart: 'De ogen zeggen het meeste'

'Wanneer ik me erop focus, hoor ik de adem en schakelmomenten van andere renners', vervolgt Geoghegan Hart zijn verhaal. 'Zo niet, ben ik alleen met mijn gedachtes en het blijft gek hoe dat af kan leiden van de inspanning zelf. Er druipt een beetje zweet in mijn zonnebril op het moment dat we een scherpe hairpin passeren. Gefocust op het wiel voor me, bekijk ik constant de situatie en mijn ploeggenoten. De kleur van hun nek of de beweging van de schouders vertelt al veel over hun benen.'

Toch ziet Geoghegan Hart het meeste aan een ander zintuig. 'De ogen zeggen het meeste. Het is de honger, overwinning en het vuur die deze renners de berg op laat rijden. Lennard Kämna valt aan. Aleksandr Vlasov, zijn ploeggenoot, laat een gat vallen. Twee van mijn ploeggenoten staan op en hun fietsen reageren met snelheid. Ik ga weer zitten. Het tempo is prima en de rust keert terug.'

'Mijn ploeg ziet er formidabel uit vooraan de groep', aldus Geoghegan Hart. 'Ze mogen eindelijk weer het ritme bepalen nadat ze zijn gedicteerd door andere renners. Ik weet dat het een goed gevoel oplevert. Als je benen fijn aanvoelen, heb je een bepaalde uitbundigheid om te controleren, zeker na lang te hebben gewacht. Ik betwijfel of er een renner is die niet houdt van een terugkerende controle. De vriendschap tussen bepaalde ploeggenoten gaat heel ver en ik kan alleen maar dromen dat we over dertig jaar met een glas in de handen terugkijken op dagen als deze.'